Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/2308 Esas 2019/9875 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2308
Karar No: 2019/9875
Karar Tarihi: 08.05.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/2308 Esas 2019/9875 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir mahkumiyet hükmü temyiz edildi. Mahkemede sanık hakkında hapis cezası tercih edilmesine rağmen, adli para cezası verilmesi aleyhe temyiz edilmedi. Ancak, mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulamasının adli para cezası ile cezalandırılan sanık hakkında yapılmış olması, kanunlara aykırı olduğu için karar bozuldu. Hükmün bu nedenle düzeltilerek onaylanmasına karar verildi.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 86/2. maddesi seçimlik cezaları düzenlese de, hapis cezası tercih edilmesine rağmen adli para cezası verilmesi aynı kanunun 50/2. maddesine aykırıdır. Ayrıca, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58. maddesi sadece hapis cezasına mahkumiyet halinde uygulanabilir. Mükerrirlere özgü infaz rejimi ise 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 106. ve 108. maddelerinde düzenlenmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/2308 E. , 2019/9875 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Mükerrir olan sanık hakkında hüküm kurulurken, 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edilmesine rağmen, aynı kanunun 50/2. maddesine aykırı olarak bu cezanın adli para cesasına çevrilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinin sadece hapis cezasına mahkumiyet halinde uygulanabileceği gözetilmeden, sonuç olarak adli para cezası ile cezalandırılan sanık hakkında, TCK"nin 58, 5275 sayılı Kanun"un 106. ve 108. maddelerine aykırı olarak, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, TCK"nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin fıkranın hükümden çıkartılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 08.05.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.