Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/6302 Esas 2019/2773 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/6302
Karar No: 2019/2773
Karar Tarihi: 18.03.2019

Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/6302 Esas 2019/2773 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişinin özel belgede sahtecilik suçundan mahkum edilmesine karar verdi. Ancak, Elektronik Haberleşme Kanunu'nun ilgili maddeleri ve TCK'nin 7. maddesi gereğince özel hükümler bulunduğu ve bu nedenle sanığa ön ödeme önerisinde bulunulması gerektiği belirtildi. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi uygulamasının Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği ve yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı. Sonuç olarak, mahkeme kararı bozuldu ve yeniden değerlendirilmesi için geri gönderildi.
Kanun maddeleri:
- 6518 sayılı Kanun'un 104 ve 105. maddeleri ile değişik 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 56. maddesi
- TCK'nin 7. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi

11. Ceza Dairesi 2017/6302 E. , 2019/2773 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre Cumhuriyet savcısı ve sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükümden sonra 19.02.2014 tarih ve 28918 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6518 sayılı Kanun’un 104 ve 105. maddeleri ile değişik 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 63. maddesinin 10. fıkrası ile yaptırıma bağlanan 56. maddesinin 4. fıkrasındaki "Kişinin bilgisi ve rızası dışında işletmeci veya adına iş yapan temsilci tarafından abonelik tesisi, işlemi veya elektronik kimlik bilgisini haiz cihazların kayıt işlemi yapılamaz ve yaptırılamaz ve bunlar kullanılamaz" ve 5. fıkrasındaki "Gerçeğe aykırı evrak düzenlemek veya değiştirmek suretiyle kişinin bilgi ve rızası dışında tesis edilmiş olan abonelikler kullanılamaz" hükümleri ile TCK"nin 7. maddesi gereğince; özel hüküm niteliğinde bulunan ve lehe olan 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 56. maddesindeki düzenleme dikkate alınarak, sanığa ön ödeme önerisinde bulunularak sonucuna göre hüküm kurulmasında zorunluluk bulunması,
Kabule göre; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, Cumhuriyet savcısı ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 18.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.