Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/4367 Esas 2020/1834 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/4367
Karar No: 2020/1834
Karar Tarihi: 11.02.2020

Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/4367 Esas 2020/1834 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın dolandırıcılık suçundan mahkumiyeti TCK'nın 157/1, 53 maddeleri gereğince verilmiştir. Dosya uzlaşma kapsamında olsa da uzlaşma sağlanamamıştır. Sanığın, araç satışı konusunda katılanı yanıltarak aracın devrini aldıktan sonra ödeme yapmadığı eylemi dolandırıcılık suçunu oluşturmaktadır. Mahkeme, sanığın sadece hapis cezasına mahkum edilmesinde bir isabetsizlik görmediğinden adli para cezasına da karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 157/1 maddesi: Dolandırıcılık suçunun cezasını belirler.
- TCK'nın 53 maddesi: Suçun şartları ve suçun işlenmesindeki kusurların cezalandırılması hakkında düzenlemeleri içerir.
- 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi: Uzlaşma kapsamını düzenler.
- 5271 sayılı CMK'nın 253. ve 254. maddesi: Uzlaşmanın sağlanması ve uzlaşma sonucunda verilecek kararları düzenler.
- 5237 sayılı TCK'nın 157/1 maddesi: Dolandırıcılık suçu için ceza belirler.

15. Ceza Dairesi 2018/4367 E. , 2020/1834 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanık hakkında; TCK"nın 157/1, 53 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, katılanla yüz yüze araç satışı konusunda anlaşıp aracın bedelini ödeyeceğine inandırıp aracın devrini alıp araç bedelini ödemediği şeklinde gerçekleşen eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanık hakkında; 5237 sayılı TCK "nın 157/1 maddesi gereğince hüküm kurulurken, hapis cezası ile birlikte adli para cezasına da karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, sadece hapis cezasına hükmedilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin sanığın üzerine atılı suçları işlemediğine dair temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 11/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.