Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/4378 Esas 2020/1831 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Sanık hakkında; TCK"nın 157/1, 62, 52/2-4, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa atılı dolandırıcılık suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın, katılana ait traktörü kiralamak istediğini söyleyip aylık 4.500 TL vermek koşuluyla ve katılanın bir defaya mahsus 4.500 TL vermesi hususunda anlaşmaları üzerine katılanın sanığa vereceğini söylediği 4.500 TL’den 2.500 TL parayı sanığın,katılandan aldıktan sonra katılana hastaneden rapor alması gerektiğini söyleyip katılan rapor almaya gittiğinde ortadan kaybolduğu şeklinde gerçekleşen eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna dair mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Her ne kadar sanık müdafii temyiz dilekçesinde sanıkta akıl zayıflığının bulunduğunu ve buna ilişkin belge sunduklarını belirtmiş ise de dosya arasında bulunan belgerin geçici iş göremezlik belgesi ve kısa süreli ilaç kullanımına ilişkin olduğu ve 5237 sayılı ...nın 32. maddesi uyarınca işlem yapılmasını gerektirir dosyada belge bulunmadığı anlaşılmıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde adli para cezası belirlenirken yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin, aynı gerekçeyle tam gün sayısının asgari hadden uzaklaşılması suretiyle belirlenerek sanığa fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8.maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından adli para cezasına ilişkin sırasıyla “125 gün”, ”104 gün” ve “2080 TL” adli para cezası terimlerinin tamamen çıkartılarak yerlerine, sırasıyla “5 gün“,”4 gün” ve “80 TL“ adli para cezası ibarelerinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.