MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalılar vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkilin davalıların murisi ile yaptığı Arsa Payı Karşılığı İnşaat Sözleşmesi ve Satış Vaadi Sözleşmesi gereği yaptığı imalat karşılığı hak ettiği bağımsız bölümün müvekkiline verilmediğini ve hatta 3. şahsa sattığını ileri sürerek, dava konusu taşınmazdaki bağımsız bölümün teslimine ya da 20.000,00 TL bedelinin veya taşınmazın ifa günündeki değerinin, olay gününden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan tahsiline, karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece iddia ve dosya kapsamına göre; taraflar arasındaki uyuşmazlığın eser sözleşmesinden kaynaklandığı, 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanununa göre davanın tüketici işlemini kapsadığı ve aynı Kanunun 73/1. maddesine göre, tüketici işlemleri ile tüketiciye yönelik uygulamalardan doğabilecek uyuşmazlıklara ilişkin davalarda tüketici mahkemelerinin görevli olduğu belirtilerek, HMK"nın 114/1-C, HMK"nın 115/1-2. maddesine göre dava şartı yokluğu nedeniyle davanın usulden reddine, mahkemenin görevsizliğine, görevli mahkemenin ... Tüketici Mahkemesi olduğuna karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekili temyiz etmiştir.
Dava; davacı ile arsa sahibi davalı muris arasındaki arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesine dayalı olarak açılmıştır.
28.05.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6502 sayılı Kanun"un 3. maddesi (L) bendinde "gerçek veya tüzel kişilerle tüketiciler arasında kurulan eser sözleşmelerini tüketici işlemi kapsamına almıştır. Kanunun 73/1. maddesi ise tüketici işlemlerinden doğan davalarda tüketici mahkemelerinin görevli olduğu belirlenmiştir.
6502 sayılı Kanun"un 3. maddesi gerekçesinde eser sözleşmelerinin kanun kapsamına alınmasına herhangi bir açıklama getirilmemiştir. Ancak kanunun sistematiği nazara alındığında kanunda zikredilen eser sözleşmelerinden kastın; ticari ve mesleki olmayan amaçlarla, salt kişisel ihtiyaçları için kullanma ve tüketme amacıyla gerçek ve tüzel kişi ile tüketici arasında yapılan eser sözleşmeleri olduğu anlaşılmaktadır. Arsa payı karşılığı inşaat sözleşmeleri 818 sayılı BK"nın 155 vd. maddelerinde düzenlenen eser sözleşmelerinin kendine özgü bir türüdür. Bu sözleşmelerin bir tarafı arsa sahibi diğer tarafı yüklenicidir. Bu tür sözleşmelerde arsa sahibinin tüketici kanununda 3/k maddesindeki tüketici tanımına uymadığı anlaşılmaktadır.
Arsa payı karşılığı inşaat sözleşmelerinde arsa sahibi açısından güdülen amaç kullanmak için konut edinmek değil arsasını değerlendirmektir. Bu nedenle arsa sahibinin arsa payı karşılığı inşaat sözleşmesi imzalarken güttüğü saikin 6502 sayılı Yasada tanımlanan tüketicinin saikinden farklı olduğu gözden kaçırılmamalıdır. Arsa payı karşılığı inşaat sözleşmelerine konu işin üst düzey teknolojiyi gerektirmesi, sözleşme kapsamında taşınmaz satış vaadi ve inşaat sözleşmelerinin de bulunduğu nazara alındığında 6502 sayılı kanunda kanun koyucunun salt kullanma ve tüketme amacına yönelik mutfak, dolap yaptırmak araç tamiri yapmak gibi dar kapsamlı eser sözleşmelerini kastettiği, arsa karşılığı inşaat sözleşmelerinin ise bu kapsamda olmadığının kabulü gerekir.
Bu durumda eldeki davada uyuşmazlık 6502 sayılı Kanuna göre Tüketici Mahkemelerinde değil genel hükümlere göre çözümlenmesi gerekirken, yanılgılı gerekçe ile göreve ilişkin dava şartı yokluğu nedeniyle davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, mahkeme kararının BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 23.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.