Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/1823 Esas 2020/4020 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1823
Karar No: 2020/4020
Karar Tarihi: 29.06.2020

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/1823 Esas 2020/4020 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat istemi üzerine açılmıştır. Davacının çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından beraatine hükmedildiği ve davacının belirtilen dosyanın konusunu oluşturan eylemden ötürü tutuklu kaldığı belirtilmiştir. Yargılamaya, toplanan deliller ve mahkemenin kanaatine uygun olarak davacının maddi ve manevi tazminat miktarının yeterli olmadığına karar verilmiştir. Davalının tazminat istemeye hakkının bulunmadığına ve hükmedilen tazminatın fazla olduğuna ilişkin tüm temyiz itirazları reddedilmiş ve hüküm isteme uygun olarak onanmıştır. Kanun maddeleri ise 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 142. maddesi olarak belirtilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2019/1823 E. , 2020/4020 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın kısmen kabulü ile 4.026,07 TL maddi, 8.000,00 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat davasının dayanağını oluşturan İzmir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2011/21-2013/47 sayılı ceza dava dosyası kapsamında davacının çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz incelemesinden geçerek 14/05/2015 tarihinde kesinleştiği, davacının belirtilen dosyanın konusunu oluşturan eylemden ötürü 04/12/2010-15/06/2011 tarihleri arasında tutuklu kaldığı, davanın işlem tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanunun 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, dava için kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin, maddi ve manevi tazminat miktarının yeterli olmadığına ilişkin, davalı vekilinin ise davacının tazminat istemeye hakkının bulunmadığına, hükmedilen tazminatın fazla olduğuna ve manevi tazminata faiz uygulanmaması gerektiğine ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 29/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.