Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulu 2007/12 Esas 2007/220 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No: 2007/12
Karar No: 2007/220

Temyiz Eden: ... Limited Şirketi
Vekili: ...
Karşı Taraf: ...Vergi Dairesi Müdürlüğü

İstemin Özeti: Defter ve belgelerini incelemeye ibraz etmeyen yükümlünün katma değer vergisi indirimleri kabul edilmeyerek adına 1997 yılı için kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmıştır.
... Vergi Mahkemesi ... günlü ve E: ..., K: ... sayılı kararıyla; yükümlü şirketin 1997 yılı defter ve belgelerini ... Asliye Ticaret Mahkemesinde olduğundan bahisle incelemeye ibraz etmemesi üzerine dava konusu cezalı tarhiyatın yapıldığının anlaşıldığı, uyuşmazlığın çözümü bakımından Mahkemelerince de defter ve belgelerin istenildiği, ancak ibraz edilen yevmiye defteri, fatura ve kantar fişlerinin 1998 yılına ait olduğu, 1997 yılına ait sadece 7 adet faturanın bulunduğunun görüldüğü, bu durumda defter ve belgelerin ibraz edilmeme hali bir mücbir sebebe dayandırılmadığından salınan katma değer vergisinde isabetsizlik görülmediği öte yandan olayın oluş biçimi dikkate alındığında kesilen kaçakçılık cezasının kusur cezasına çevrilmesi icabettiği gerekçesiyle davayı kısmen kabul etmiştir.
Tarafların temyiz istemini inceleyen Danıştay Dokuzuncu Dairesi 29.1.2004 günlü ve E:2001/5725, K:2004/853 sayılı kararıyla; 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 29 uncu maddesinin 1/a bendi ile aynı Kanununun 29 uncu maddesine 3297 sayılı Kanunun 9 uncu maddesiyle eklenen 3 üncü fıkrası ve anılan Kanunun 34 üncü maddesinin 1 inci bendi karşısında katma değer vergisinin indirim konusu yapılabilmesi için indirim konusu yapılacak verginin, fatura ve benzeri belgeler ile gümrük makbuzu üzerinde ayrıca gösterilmesi ve söz konusu belgelerin kanuni defterlere kaydedilmiş olması gerektiği, bu şekil şartlarının gerçekleşmesi halinde yapılacak indirimin gerçeğe uygunluğu ve otokontrolün sağlanmış olacağı, dosyanın incelenmesinden yükümlü şirketin defter ve belgelerini, ... Asliye Ticaret Mahkemesinde bulunması nedeniyle incelemeye ibraz edemediğini ileri sürmesi üzerine defter ve belgelerin Mahkemelerince bilirkişi incelemesi yaptırılmak üzere istenildiği, ancak yükümlü şirket tarafından 1997 yılına ait sadece 7 adet fatura ibraz edilmesi karşısında kaçakçılık cezası kusur cezasına çevrilmek suretiyle vergi aslının onandığı, bunun üzerine yükümlü tarafından bilgisayar disketi ve çıktıları ile bilgi ve belge ibraz edilmek suretiyle Vergi Mahkemesi kararının temyiz edildiğinin anlaşıldığı, olayda yükümlü şirketin indirim konusu yaptığı vergileri yasal sürede defterlerine kaydetmemiş ise de, işlemlerin tümü bilgisayar hafızasında kayıtlı ve bilgisayar kayıtlarının her an incelenebilme olanağının bulunmakta olduğu, bu hususların aksi de idarece ileri sürülmediği, diğer taraftan indirime konu belgelerin gerçek olmadığı yolunda idarece yapılmış bir tesbit ve buna dayanarak hesaplanan herhangi bir matrah farkı bulunmadığından, gelişen teknolojinin bir gereği olan bilgisayarlı muhasebe sistemi ile de 3065 sayılı Kanunun yukarıda belirtilen 34 üncü madde hükmü ile amaçlanan otokontrolün sağlanmış olduğu, bu durumda, kanuni defterlere kaydedilmemiş olan ancak bilgisayar disketlerinde mevcut bulunan alış faturalarındaki katma değer vergilerinin indirimlerinin kabul edilmemesi vergide mükerrerliğe yol açacağından ve ortada vergi kaybı da olmadığından tarh edilen katma değer vergisinde yasal isabet görülmediği, öte yandan Gelirler Genel Müdürlüğünün 23.7.2001 tarih ve ... sayılı Özelgesinde de tutulması mecburi olan defterlerde tasdik işleminin hiç yaptırılmamış olması ya da bir önceki yıla ait tastikli defterlere ara tasdik yaptırılmadan kayıt yapılması hali re'sen takdir sebebi olmakla birlikte 3065 sayılı Kanunun uygulanmasında, bu defterlere kaydedilen gider belgelerinden dolayı yüklenilen katma değer vergisinin, mükelleflerce indirim konusu yapılabileceği, ancak bunun için inceleme elemanınca alış belgelerinin gerçekliğine kanaat getirilmesi ve bu verginin satıcı tarafından beyan edildiğinin tespitinin zorunlu olduğunun belirtildiği, bu durumda Mahkemelerince yükümlü şirketin bilgisayar kayıtları üzerinde 213 sayılı Kanunun 30 uncu maddesinin tanıdığı re'sen araştırma ilkesi ve 2577 sayılı Kanunun 20 nci maddesi uyarınca bilirkişi incelemesi yaptırılması ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği, öte yandan yapılan inceleme sonucu matrah farkı bulunması halinde tarhiyatın bu kısmına kusur cezası uygulanması gerektiği gerekçesiyle kararı bozmuştur.
Bozma kararına uymayan ... Vergi Mahkemesi ... günlü ve E: ..., K:... sayılı kararıyla; ilk kararında yer alan hukuksal nedenler ve gerekçeye ek olarak, 24.3.2006 tarihli ara kararına verilen cevapta şirket yetkilisi ... şirketteki hissesini 22.1.2002 tarihi itibarıyla devrettiği ve tebligatın şirketin yeni adresine yapılması gerektiği yolundaki beyanı ve daha önceki ara kararı üzerine ibraz edilen belgeler incelendiğinde, tasdikli defter ve belge ibrazının mümkün olamayacağının anlaşıldığı, tasdiksiz bilgisayar kayıtlarının yasal defter olarak kabul edilemeyeceği gerekçesiyle davanın kısmen kabulü kısmen reddi yolundaki kararında ısrar etmiştir.
Israr kararı yükümlü şirket tarafından temyiz edilmiş, incelemenin eksik ve varsayıma dayalı olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenmiştir.

Savunmanın Özeti: Temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.

Danıştay Tetkik Hakimi ...'in Düşüncesi: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar ısrar kararının bozulmasını sağlayacak durumda görülmediğinden istemin reddi gerektiği düşünülmektedir.

Danıştay Savcısı ...'ın Düşüncesi: Danıştay 9.Dairesinin esas karardaki bozma nedenleri doğrultusunda temyiz isteminin kabulü ile temyiz konusu Mahkeme ısrar kararının bozulması gerekeceği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:
... Vergi Mahkemesinin ... günlü ve E: ..., K: ... sayılı ısrar kararı, dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçe ile Kurulumuzca da uygun bulunmuş ve temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, kararın bozulmasını gerektirecek durumda görülmemiştir.
Bu nedenlerle temyiz isteminin reddine, 15.6.2007 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

X - K A R Ş I O Y
Danıştay Dokuzuncu Dairesinin bozma kararında yer alan hukuksal nedenler ve gerekçe uyarınca ısrar kararının bozulması gerektiği görüşünde olduğumuzdan karara katılmıyoruz.