BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ : ... Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirketin yurt dışı şantiyelerinde tamirci formeni olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini, fazla çalışma, hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil çalışmalarının karşılığının ödenmediğini, aylık 2250 USD net ücretle çalıştığını belirterek alacaklarının hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; taraflar arasındaki ihtilafa Türk Hukukunun uygulanamayacağını, belirsiz alacak davası açılamayacağını, davacının saat ücretiyle çalıştığını, fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil çalışmalarının karşılığının ödendiğini, yıllık izin kullandığı ve karşılığının ödendiğini, davacının talebinin zamanaşımına uğradığını, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda yazılı gerekçeyle yıllık izin ücreti talebinin reddine, diğer taleplerin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İstinaf Başvurusu:
Karar taraf vekillerince istinaf edilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi Kararı:
Bölge Adliye Mahkemesince, İlk Derece Mahkemesi kararının usul ve esas yönünden hukuka uygun olduğu ancak kıdem tazminatı bakımından talepten fazlasına hükmedilmesinin kamu düzenine aykırı olduğu gerekçesiyle ilk derece mahkemesi hükmü kaldırılarak yeniden hüküm kurulmuştur.
Temyiz Başvurusu:
Bölge Adliye Mahkemesinin kararına karşı taraflar vekilleri temyiz kanun yoluna başvurmuştur.

Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Taraflar arasında işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır.
Aktin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret, işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Bu nedenle zamanaşımı da iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.
4857 sayılı Kanunun 54 üncü maddesinde, yıllık ücretli izine hak kazanmak için gerekli sürenin hesabında, işçinin aynı işverenin bir veya çeşitli işyerlerinde çalıştığı sürelerin birleştirilerek göz önüne alınacağı hükme bağlanmıştır. Bu durumda, işçinin daha önce aynı işverenin bir ya da değişik işyerlerinde geçen hizmetlerinin yıllık izne hak kazanma ve izin süreleri hesabı yönlerinden dikkate alınması gerekir. Kamu kurum ve kuruluşlarında geçen hizmetlerin de aynı gerekçeyle izin hesabı yönünden birleştirilmesi zorunludur. Bununla birlikte, işçiye önceki feshe bağlı olarak kullanmadığı izin ücretleri tam olarak ödenmişse, bu dönemin sonraki çalışma sürelerine eklenerek izin hesabı mümkün değildir. Önceki çalışma döneminde izin kullandırılmak veya fesihte karşılığı ödenmek suretiyle tasfiye edilmeyen çalışma süreleri, aynı işverenin bir ya da değişik işyerlerindeki çalışmalara eklenir. İşçinin aralıklı olarak aynı işverene ait işyerinde çalışması halinde, önceki dönemin kıdem tazminatı ödenerek feshedilmiş olması, izin yönünden sürelerin birleştirilmesine engel oluşturmaz. Yine, önceki çalışılan sürede bir yılı doldurmadığı için izne hak kazanılmayan süreler de, işçinin aynı işverene ait işyeri ya da işyerlerindeki sonraki çalışmalarına eklenerek yıllık izin hakkı belirlenmelidir. Yıllık izin, özde bir dinlenme hakkı olup, aralıklı çalışmalarda önceki dönem zamanaşımına uğramaz.
Somut uyuşmazlıkta, davacı işçi davalı işverenin yurtdışı şantiyelerinde kesintili olarak çalışmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının çalışma süresine göre 426 gün yıllık izin hakkının bulunduğu, izin formları ve yurt dışı giriş çıkış kayıtlarına göre iznin tamamını kullanmış olduğu yıllık izin ücreti alacağının bulunmadığı değerlendirilmiştir. Davacıya Türkiye’de bulunduğu dönemde ücret alacağı ödenip ödenmediği araştırılmadığından sürelerin yıllık izin alacağından mahsubu hatalıdır. Davacı kesintili çalıştığından dosyada bulunan işverence onaylı davacı tarafça imzalı yıllık ücretli izin formlarındaki hafta tatili ve genel tatile rastlamayan yıllık izinler ile eğer ücreti ödenmeye devam etmişse Türkiyede bulunulan süreler ancak mahsup edilebilir. Bu nedenlerle kullanılan izinlerin ne kadar olduğu belirlenerek varsa yıllık izin alacağının hüküm altına alınması gerekirken eksik incelemeyle talebin reddi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir
SONUÇ: Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, dosyanın kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, bozma kararının bir örneğinin ise İlk Derece Mahkemesi’ne gönderilmesine, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde ilgililere iadesine, 02.02.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.