MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : İcbar suretiyle irtikap
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30/03/2010 tarih ve 2009/5-167-2010/70 sayılı Kararında da açıklandığı üzere; icbar suretiyle irtikap suçunda mağdurun iradesini baskı altında tutmaya elverişli olmak koşuluyla, doğrudan doğruya veya dolaylı biçimde yapılan her türlü zorlayıcı hareketin icbar kavramına dahil olduğu, manevi cebirin, belli bir şiddete ulaşması, ciddi olması, mağdurun baskının etkisinden kolaylıkla kurtulma olanağının bulunmaması gerektiği, dosya kapsamı ve somut olayın oluş şekline göre sanıkların, öğreti ve uygulamada kabul edildiği üzere yasanın öngördüğü anlamda icbar ve ikna boyutuna varan davranışlarının bulunmadığı, bu itibarla irtikap suçunun yasal unsurlarının oluşmadığı, ancak suç tarihinde devriye görevi yapan sanık polis memurlarının yol kenarında araç içinde oturmakta olan mağdurların kimliklerini kontrol ettikleri ve araç ruhsatıyla mağdur Serhat"ın kimliğini aldıkları, GBT sorgu kaydı yapmadıkları halde Serhat"a haklarında ihbar olduğunu söyleyerek mağdurları karakola götürmek istedikleri, bu duruma itiraz eden adı geçen mağdura ""hallederiz"" diyerek 100-150 TL para istedikleri, bunun üzerine Serhat"ın 3 koli lokumu ekip aracına bıraktığı, karşılığında sanıkların mağdur Melek"in kimliğini teslim ettikleri, fakat araç ruhsatı ve mağdur Serhat"a ait kimliği teslim etmeyerek 80 TL daha para istedikleri, Serhat"ın bunu kabul edip mağdur Melek"i evine bırakmak için oradan ayrıldığı, daha sonra sanıklarda kalan kimliği ve araç ruhsatını alabilmek için bankadan 50 TL para çektiği, ardından sanıkların yanına dönerek 20 TL karşılığında kimlik ve araç ruhsatını geri aldığı dava konusu somut olayda, sanıklara atılı eylemlerin kül halinde suç tarihinde yürürlükte bulunan ve sanıklar lehine sonuç doğuran TCK’nın 257/3. maddesinde düzenlenen görevinin gereklerine uygun davranmak için kamu görevlisinin çıkar sağlaması suçunu oluşturduğu gözetilmeden yanılgılı değerlendirme ve oluşa uygun düşmeyen gerekçelerle yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kabule göre de;
Mağdurun suç tarihindeki ekonomik durumunun araştırılmasından sonra irtikap edildiği kabul edilen yararlar yönünden TCK"nın 250/4. maddesinin uygulanma olanağının bulunup bulunmadığının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
TCK"nın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkiyi kötüye kullanmak suretiyle atılı suçu işlediği kabul edilen sanıklar hakkında aynı Kanunun 53/5. madde ve fıkrası gereğince, cezalarının infazından sonra başlamak üzere, hükmolunan cezalarının yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve E. 2014/140; 2015/85 sayılı iptal Kararının 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarıyla ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık ... müdafii ile diğer sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 04/10/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.