Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi


Dava, iş kazasının ve sürekli iş göremezlik derecesinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalılar vekillerinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Mahkemece 2013/41 E., 2014/491 K. sayılı dosyada davanın kabulüne ilişkin verilen kararın, Dairemiz 2014/19620 E., 2015/23155 K. sayılı ilamı ile “..davalı ... ile davacı arasında hizmet akdi ilişkisinin varlığı kanıtlandığından meydana gelen kazanın 5510 sayılı Kanunun 13. maddesi kapsamında iş kazası niteliğinde olduğu belirgin ise de meslekte kazanma gücü yerine genel beden gücünün kaybını belirleyen Üniversite Raporunun hükme dayanak kılınamayacağı açıktır. Bu bakımdan, 28.06.1976 gün ve 6-4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararı da gözetilmek suretiyle Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu’ndan rapor alınarak davacının meslekte kazanma gücünün hangi oranda azaldığı saptanmalı, anılan Kurul rapor ve tespitlerinin davalı Kurum yönünden bağlayıcılığı dikkate alınmalı, rapora itiraz edildiğinde bu kez Adli Tıp Kurumu Başkanlığı’na başvurularak sürekli iş göremezlik derecesi açıklıkla belirlendikten sonra elde edilecek sonuca göre hüküm kurulmalıdır” gerekçesiyle bozulmasına karar verildiği; bunun üzerine Mahkemece bozmaya uyularak 2016/141 E., 2019/142 K. sayılı dosyada S.S. Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınmış, S.S. Yüksek Sağlık Kurulu raporunda davacının çalışma gücü ve meslekte kazanma gücü kaybı oranının %40,2 olduğu yönündeki rapora itiraz edilmesi üzerine, Mahkemece Adli Tıp Kurumu Başkanlığından rapor alınmış, alınan Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu raporunda ise davacının çalışma gücü ve meslekte kazanma gücü kaybı oranının %48 olduğu belirtilmiş, davalılar vekilleri tarafından bu rapora da itiraz edildiği, Mahkemece Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu raporu doğrultusunda davanın kabulüne karar verildiği anlaşılmıştır.
Sürekli iş göremezlik ve malullük halinin belirlenmesinde izlenecek yol; 5510 sayılı Kanunun “Sağlık Raporlarının Usul ve Esasları”na dair 95. maddesinde (506 sayılı Kanunun 109. maddesinde) hükme bağlanmıştır. Buna göre, kurum sağlık tesisleri tarafından raporlara dayanılarak verilen kararlara karşı ilgililerin S.S. Yüksek Sağlık Kuruluna itiraz hakları mevcuttur. Söz konusu kurulun raporlarının Kurumu bağlayacağı diğer ilgililer yönünden bağlayıcı olmayıp, Adli Tıp Başkanlığı veya Tıp Fakültelerinin ilgili ana bilim dalı konseylerinden Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğü çerçevesinde inceleme ve araştırma yapılmasını isteyebilecekleri 28.06.1976 tarih ve 6/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu kararının gereğidir. Öte yandan; Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu raporu ile Adli Tıp Kurumu İhtisas Dairesi raporu arasında çelişki ortaya çıkması durumunda, çelişkinin Adli Tıp Kanunu"nun 15. maddesi gereği Adli Tıp Üst Kurullarınca giderilmesi gereklidir. Çelişkinin Yüksek Sağlık Kurulu ile Tıp Fakültelerinin ilgili ana bilim dalından alınan sağlık kurulu arasında çıkması halinde de, amacın uyuşmazlığı en geniş katılımlı bir kurul kararı ile sona erdirmek, yeni çelişkilerin ortaya çıkıp uyuşmazlığı çözümsüzlüğe itmeyi engellemek olduğu dikkate alındığında, ilgili Adli Tıp Üst Kuruluna başvurulmalı ve alınacak raporla uyuşmazlık sona erdirilmelidir.
Somut olayda, sigortalının sürekli işgöremezlik oranının S.S. Yüksek Sağlık Kurulu tarafından %40,2 olduğu belirlenmiş; Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu tarafından ise sürekli işgöremezlik oranının %48 olduğu sonucuna varılmıştır. Mahkemece Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu raporu esas alınarak hüküm kurulduğu anlaşılmakta ise de; Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu ile S.S. Yüksek Sağlık Kurulunca düzenlenen raporlar arasında çelişki bulunduğu anlaşılmakla, Mahkemece yapılması gereken iş, raporlar arasındaki çelişkinin Adli Tıp Kurumu Üst Kurulundan rapor alınarak giderilmesinin sağlanması, sigortalının sürekli iş göremezlik oranı ve başlangıç tarihinin kesin olarak karara bağlanmasıdır.
Bu maddi ve hukuki olgular göz önünde bulundurulmaksızın, mahkemece eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme sonucu sürekli iş göremezlik derecesinin tespiti, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davalılar vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
S O N U Ç : Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının isteği durumunda davalı ...’e iadesine, 01.07.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.