Mahkemesi : Adana 6. İş Mahkemesi
Tarihi : 29/04/2014
Numarası : 2013/421-2014/362

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1- Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, davalıya ait işyerinde 06.04.1993-01.01.2013 tarihleri arasında şef garson olarak kesintisiz bir şekilde çalıştığını, iş akdine davalı tarafından haksız bir şekilde son verildiğini, haftanın 7 günü 11.00-24.00/24.30 saatleri arasında çalıştığını, fazla mesailerinin ödenmediğini, dini ve milli bayramlar ile hafta sonlarında çalışmasına rağmen genel tatil alacakları ile hafta tatili alacaklarının ödenmediğini, yıllık izinlerinin kullandırılmadığını ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, tüm alacaklar için zamanaşımı itirazında bulunduğunu, davacının herhangi bir hak ve alacağı olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacı işçinin hafta tatili ve fazla çalışma ücretlerinin hesabı yönünden taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 46. maddesinde işçinin, tatil gününden önce aynı Kanun"un 63. maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması şartıyla yedi günlük zaman dilimi içinde 24 saat dinlenme hakkının bulunduğu açıklanmıştır. İşçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46. maddenin 2. fıkrasında ifade edilmiştir. Buna göre, çalışılmayan hafta tatili günü için bir iş karşılığı olmaksızın işçinin ücreti tam olarak ödenir.
4857 sayılı Kanun"da hafta tatilinde çalışan işçinin ücretinin nasıl hesaplanacağı düzenlenmemiş ise de, hafta tatilinde yapılan çalışmanın fazla çalışma sayılacağı ve buna göre ücretin yüzde elli zamlı ödenmesi gerektiği görüşü Dairemizce benimsenmiştir. Buna göre hafta tatilinde çalışılmışsa, çalışma karşılığı olmaksızın ödenmesi gereken bir yevmiye yanında çalışmanın karşılığı da bir buçuk yevmiye olarak ödenmelidir.
Öte yandan, 4857 sayılı Kanun"un 41. maddesine göre haftalık 45 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır. Fazla çalışma saat ücreti, normal çalışma saat ücretinin yüzde elli fazlasıyla ödenir. İşçiye fazla çalışma yaptığı saatler için normal çalışma ücreti ödenmişse, bu halde sadece kalan yüzde elli zamlı kısmı ödenir.
Somut olayda davacı çalıştığı dönemin tamamında haftanın 7 günü sabah 11.00 akşam 24:00-24:30 saatleri arası çalıştığını ileri sürmüş bilirkişi tarafından tanık beyanları doğrultusunda haftada 7 gün 12.00-24.00 saatleri arası çalıştığı kabul edilerek 1,5 saat ara dinlenmenin düşümü ile haftalık 28,5 saat fazla mesai ücreti hesaplanmış, ayrıca davacının hafta tatillerinde çalıştığı kabul edilerek hafta tatili ücreti de hüküm altına alınmıştır. Hafta tatilindeki çalışmaların hem hafta tatili ücreti alacağı, hem de fazla çalışma ücreti alacağı olarak mükerrer hesaplanması doğru olmamıştır. Hafta tatili çalışmalarının sadece 7,5 saati aşan kısmı fazla çalışma ücretinin hesabında dikkate alınabilir. Aynı çalışmanın mükerrer şekilde fazla çalışma ve hafta tatili ücreti adı altında davalı işveren aleyhine hüküm altına alınması usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 19.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.