MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 24/10/2017 tarih ve 2017/35 E- 2017/482 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesince verilen 28/06/2018 tarih ve 2018/94 E- 2018/742 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin "GO-LOGISTICS GLOBAL OPERATIONS LOCAL SOLUTIONS+şekil", "GO A C.OZDEMİR COMPANY GO ULUSLARARASI NAKLİYAT SERVİS VE TİC.A.Ş." ibareli 35, 36, 39, 42. sınıf hizmetlerini kapsayan markalarının bulunduğunu, davalı şirketin bu markalar ile karıştırma ihtimali bulunacak derecede benzer nitelikteki “SEYAGO” ibareli 39, 41, 43. sınıftaki hizmetleri kapsayan marka başvurusunda bulunduğunu, müvekkilince başvuruya anılan markalar ile itiraz edildiğini, itirazın nihai olarak YİDK tarafından reddedildiğini, oysa iltibasın mevcut olduğunu, zira müvekkili markalarının esas unsurunun “GO” olduğunu, davalının “SEYAGO” markasının ise “SEYAHAT” ve “GO” ibarelerinin birleştirilmesi ile oluşturulduğunun anlaşıldığını, 39. sınıf hizmetler bakımından aynı olduğunu ileri sürerek 2016-M-12195 sayılı YİDK kararının iptaline, tescili halinde markanın 39. sınıf bakımından hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının yerinde olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, “SEYAGO “markasının asıl ve ayırt edici unsurunun “SEYAGO” ibaresi olduğunu, bütüncül değerlendirildiğinde benzerliğin bulunmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, dava konusu markalar 39. sınıf bakımından aynı/aynı tür veya benzer olduğu, davacı markalarının esas ve ayırt edici unsurunun, dava konusu markalarda ortak olarak bulunan, “GO” (gitmek) ibaresi olduğu, davacının “GO” markaları ile davalının “SEYAGO” markası arasında anlamsal benzerlik bulunmadığı, davalı markasının başlangıç kısmında bulunan “SEYA” ibaresi ve davacı markalarında işletmesel kökene işaret eden “GO” şeklindeki kullanım sebebiyle dava konusu markalar arasında görsel benzerlik bulunmadığı, buna karşın dava konusu markalar arasında ortak “GO” ibaresine bağlı düşük düzeyde işitsel benzerlik bulunduğu, bu benzerliğin karıştırılma ihtimalini kapsamadığı, sonuç olarak karıştırmaya sebep olacak düzeyde dava konusu markalar arasında işitsel, görsel ve anlamsal düzey de benzerlik bulunmadığı, yani bir bütün olarak bıraktığı intiba bakımından markalar arasında 556 sayılı KHK m.8/l-b anlamında benzerlik ve karıştırılma ihtimali bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı ve aynı gerekçeyle davacı vekilinin istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına,
18/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.