MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 11/10/2017 tarih ve 2016/257 E- 2017/361 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 13/06/2018 tarih ve 2017/1756 E- 2018/702 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin tanınmışlık vasfı taşıyan, süt ve süt ürünlerini de kapsamında bulunduran, “SÜZME”, “SÜTAŞ SÜZME”, “SÜTAŞ SÜZME BEYAZ PEYNİR”, “SÜTAŞ SÜZME BEYAZ PEYNİR+ŞEKİL” ibareli 29, 30 ve 32. sınıf ürünleri içeren markaların sahibi olduğunu, “SÜZME” ibaresinin bir peynir türü veya çeşidi ismi olmadığını, aksine ilk defa müvekkili tarafından yaratılmış ve kullanılmış bir marka olduğunu, “SÜZME” ibaresi üzerinde tek hak sahibinin müvekkili olduğunu, davalı tarafça “TORKU SÜZME PEYNİR” ibareli "29. sınıftaki peynir, süt ve süt ürünleri (tereyağı dahil) mallarını kapsayan marka başvurusunda bulunulduğunu, müvekkilince başvuruya anılan markalar ile itiraz edildiğini, itirazın reddedildiğini, kararın hukuka aykırı olduğunu, zira müvekkilinin “SÜZME” ibareli markaları ile başvuru arasında iltibas doğacağını, davalı şirketin amacının müvekkili şirket markasının tanınmışlığından haksız yarar sağlamak olduğunu ileri sürerek kurum kararının iptaline karar verilmesini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, “SÜZME” ibaresinin ticaret hayatında herkesin kullanımına açık olduğunu, peynir üretiminin bir aşaması veya üretim yönteninin adı olduğunu, bu nedenle davacı markaları ile başvuru konusu olan işaret arasında anlamsal, görsel ve sescil olarak iltibasa yol açabilecek derecede bütünsel bir benzerlik bulunmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, “SÜZME” ibaresinin sunulan peynir ürünlerinin “SÜZME” işleminden geçtiğini açıkça tanımladığı, esasen benzer ürün ve hizmetlerle ilgili ticaret hayatında herkes tarafından bu ibarenin aynısı veya benzerlerinin sık biçimde kullanıldığı, dolayısıyla işaretin, başvuru konusu mal ve hizmetler için ayırt edicilik taşımadığı, vasıf bildirdiği ve ticaret hayatında herkesin kullanımına açık nitelikte bulunduğu, başvuruda “TORKU” ibaresinin bulunmasının bütünsel olarak davacı markalarıyla başvuru konusu işareti tamamen farklılaştırdığını, davacının markalarının başvuruda bulunan ürün ve hizmetleri genel olarak içerdiği, ancak davacının markalarıyla davalının "TORKU SÜZME PEYNİR" ibare ve biçimli başvurusu arasında biçim, düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel, sescil ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesi ile davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 18/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.