MAHKEMESİ : İstanbul 8. İş Mahkemesi
TARİHİ : 23/11/2012
NUMARASI : 2010/1117-2012/985

Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde 22.11.2003-05.07.2010 tarihleri arasında çalıştığını, işyerinde fazla çalışma yapmasına ve ulusal bayram genel tatil günlerinde çalışmasına rağmen ücret alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının aylık ücreti içerisine fazla çalışma ücretlerinin dahil olduğunu ve ulusal bayram genel tatil günlerinde yaptığı çalışmalar kaşılığında davacıya izin kullandırıldığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının fazla mesai ve ulusal bayram genel tatil günleri çalışma iddiasını tanık beyanları ile ispatladığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı ve davalı taraflar temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir .
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle iş yerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle
kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, 03.02.2005- tarihleri arasındaki çalışma dönemi yönünden, davacının fazla çalışma iddiasını tanık beyanları ile ispatladığı kabul edilmiştir. Ancak, davacı tanıklarının 2005-2007 yılları arasında davalı işyerinde çalışmadıkları beyanlarının içeriği ile sabittir. Bu durumda davacının 2005-2007 tarihleri arasındaki çalışma dönemine ilişkin fazla çalışma iddiasını ispatladığı kabul edilemez. Davalı işverenin temyiz itirazları yönünden kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir .
Davacının temyiz itirazları yönünden ise 01.04.2007-21.06.2010 tarihleri arasında gerçekleşen çalışma dönemi için fazla çalışma ücretinin, davalı işveren tarafından dosyaya ibraz edilen ve işe giriş çıkış saatlerini gösterdiği ileri sürülen kayıtlara göre hesaplandığı görülmektedir. Bilirkişinin hesaplamalara esas alınan bu kayıtlarda davacının imzası bulunmamaktadır.
İşveren, ilgili kayıtların işe giriş çıkışlarda kullanılan elektronik kart okuma sistemine göre düzenlendiğini ileri sürdüğünden, ilgili güvenlik sistemi şirketi tarafından gönderilen kayıtlar esas alınarak hesaplama yapılmalı ve sonucuna göre karar verilmelidir. Karar bu yönü ile de eksik incelemeye dayalı ve isabetsizdir .
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11.03.20124 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.