MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İtirazın Kaldırılması ve Tahliye


Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı alacaklı 25.06.2005 başlangıç tarihli sözlü kira akdine dayanarak 19.02.2016 tarihinde haciz ve tahliye talepli olarak başlattığı icra takibi ile aylık 700,00 TL’den 2015 yılı Mart ayından 2016 yılı Ocak ayına kadarki 11 aylık kira alacağı 8.037,94 TL’nin faiziyle tahsilini talep etmiş, ödeme emri davalı borçluya 03.03.2016 tarihinde tebliğ edilmiştir. Davalı borçlu 07.03.2016 tarihli itiraz dilekçesinde, 25.06.2005 tarihinden bu zamana kadar ...’a ait söz konusu dairede yaşlı annesi ile birlikte kiracı olarak ikamet etmekte olduğunu, kira ödemelerini hiç aksatmadan yaptığını, 27.12.2015 tarihinde kira ödemesini yapmak için davacının eve gittiğini, ...un 550 TL olan kira bedelini 750 TL olarak vereceksin dediğini ve elindeki kira sözleşmesini aldığını, borca itiraz ettiğini, kira sözleşmesi suretini ilişikte sunduğunu bildirerek takibe ve borca itiraz etmiştir. Ödeme emrine davalı borçlu tarafından itiraz edilmesi üzerine, davacı alacaklı icra mahkemesine başvurarak itirazın kaldırılması ve tahliye isteminde bulunmuştur.
Mahkemece, davalı borçlu kira akdini reddetmediğinden İİK.nun 269/2. maddesi uyarınca kira akdinin kesinleştiği, davalı ödeme iddiasına ilişkin önceki kira kontratlarını ibraz etmiş ise de, kiraya verene yapılan ödemeler sayfasında en son yaptığı ödemenin 25/12/2014 tarihli olduğunun görülmekte olduğunu, takibin ise ödenmeyen 2015 yılı Mart ayından itibaren işleyen kira alacağına yönelik olduğu, davalının ibraz ettiği ödeme belgelerinin takipte talep edilen aylarla bir ilgisinin bulunmadığı, davalının kira kontratının alacaklı tarafından zorla alındığı iddiasının ise dar yetkili mahkemelerince inceleme yetkisinin bulunmadığı, bu durumda davalı borçlunun ödeme iddiasını kanıtlayamadığı gerekçesiyle davalının itirazının kaldırılmasına ve kiralanandan tahliyesine karar verilmiş, karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kira alacağının tahsili için başlatılan takibe itirazın kaldırılması ve tahliye istemlerine ilişkindir.
Davacı alacaklı 25.06.2005 başlangıç tarihli 1 yıl süreli sözlü kira ilişkisine dayanarak davalı hakkında takip başlatmıştır. Davacı dava dilekçesinde ise, 25.06.2005 başlangıç tarihli yazılı kira sözleşmesinin varlığından bahsetmiş, ancak dosyaya herhangi bir yazılı kira sözleşmesi ibraz etmemiştir. Davalı, davacı ile aralarındaki kira ilişkisini kabul ederek, dosyaya 25.06.2005 başlangıç tarihli imzasız, ancak ödeme kısmı imzalı beş adet sözleşme sunmuştur. Sözkonusu beş adet 25.06.2005 başlangıç tarihli kira sözleşmesinin ödeme kısımlarının incelenmesinde, en son 25.11.2014 tarihli 550,00 TL bedelli ödemenin imza karşılığı yapıldığı anlaşılmaktadır. Buna göre, bu sözleşmelere karşı davacının beyanı alınarak, geçerli bir sözleşmenin varlığının tespiti halinde, en son ödeme yapılan 2014 Kasım ayı kira bedelinin 550,00 TL olduğunun kabulü ile 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanun"unun 344.maddesi hükmü de gözetilerek ÜFE artış oranını geçmemek üzere sözleşme hükmü doğrultusunda 2015 yılı aylık kira bedelinin belirlenip buna göre takibe konu kira alacağının hesaplanması, taraflar arasında yazılı kira sözleşmesi bulunmadığının tespiti halinde ise, davalı takibe itirazında kira bedelinin 700,00 TL olmayıp, 550,00 TL olduğunu iddia ettiğine göre davalının bildirdiği aylık 550,00 TL kira bedeli üzerinden kira alacağının hesap edilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçe ve eksik inceleme ile karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerekİİK"nun 366. ve 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesinin yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, taraflarca İİK"nun 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 13.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.