Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/9877 Esas 2021/3369 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/9877
Karar No: 2021/3369
Karar Tarihi: 05.04.2021

Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/9877 Esas 2021/3369 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen davanın konusu sahte fatura kullanma suçuydu. Sanık hakkında verilen beraat kararı kesinleşirken, suçtan zarar gören kurumun vekili mahkeme sürecine katılmamıştı. Dolayısıyla, vekilin temyiz talebi reddedildi. Sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz incelemesinde ise, ceza tayininde eksiklik olduğu ancak bunun bozma nedeni sayılmadığı belirtildi. Ayrıca, suç tarihinin gerekçeli kararda düzeltilerek belirtildiği ve Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği ifade edildi. Yargılama sürecinin hukuka uygun olduğu, delillerin doğru değerlendirildiği ve kurulan hükmün eleştiri dışında bir aykırılık içermediği sonucuna varılarak, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmedi ve hüküm onandı.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nin 238. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi

11. Ceza Dairesi 2017/9877 E. , 2021/3369 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Beraat, mahkumiyet

1- Sanık ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik suçtan zarar gören vekilinin 22.10.2015 tarihli temyiz talebinin incelenmesinde;
Kovuşturma evresinde usulüne uygun şekilde davetiye tebliğ olunmak suretiyle duruşmadan haberdar edilmesine karşın şikayetçi kurum vekilinin katılma talebini içermeyen mazeret dilekçeleri vererek duruşmalara katılmadığı, 5271 sayılı CMK"nin 238. maddesi uyarınca davaya katılma isteminde bulunmadığı ve katılan sıfatını almadığı anlaşılmakla, şikayetçi kurum vekilinin hükmü temyiz etme yetkisi bulunmadığından, temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2- Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında sonuç cezanın "3 yıl 1 ay 15 gün" yerine "2 yıl 13 ay 15 gün" olarak eksik tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni sayılmamış; gerekçeli karar başlığında 2010 olarak gösterilen suç tarihinin; suça konu en son faturanın 24.09.2010 tarihli olması ve faturaların KDV indirimine konu edilmesi nedeniyle 25.10.2010 olarak Mahkemesince düzeltilmesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.

Yapılan yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olduğu, iddia ve savunmalarda ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, vicdani kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, fiile uyan suç tipi ile cezanın doğru biçimde belirlenip uygulandığı, kurulan hükümde eleştiri dışında bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden, hükmün ONANMASINA,
05.04.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.