Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6823 Esas 2020/3971 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6823
Karar No: 2020/3971
Karar Tarihi: 24.06.2020

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/6823 Esas 2020/3971 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralamadan suçlu bulunarak mahkum edilmiştir. Otomobiliyle seyir halindeyken bir motosiklete çarpmış ve bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek, diğer kişinin ise vücudunda 3. derecede kemik kırığı ve bir duyunun ya da organın sürekli zayıflamasına neden olacak şekilde yaralanmasına sebep olmuştur. Yargılama sonucu sanığın diğer temyiz itirazları reddedilmiş, ancak taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken kanuna aykırı şekilde sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmiştir. Bu nedenle mahkeme kararı bozulmuş, ancak yeniden yargılama gerektirmeyen bir konuda karar verilerek düzeltme yapılmıştır.
Kanun maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 89/4, 22/3, 62/1, 53/1-2-3. maddeleri
- Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/11, 321 ve 322. maddeleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi

12. Ceza Dairesi 2019/6823 E. , 2020/3971 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 22/3, 62/1, 53/1-2-3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay tarihinde saat 02:45 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobili ile seyir halinde iken; kendisi ile aynı istikamette seyir halinde olan ...’ün motosikletine arkadan çarparak; bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir, bir kişinin de vücudunda 3. derecede kemik kırığıyla birlikte duyularından veya organlarından birinin işlevinin sürekli zayıflamasına neden olacak şekilde yaralanması ile neticelenen olayda;
Yerel mahkemece, CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca; hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleşmesine müteakip denetim süresi içerisinde işlenen suçun kasten işlenebilen bir suç olması gerektiği gözetilmeden, taksirle yaralama suçundan ötürü ihbarda bulunulduğu anlaşılmakla, bu hususun ihbar olunan mahkemece değerlendirilmesi gerektiğinden bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinde tanımlı hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün “1-d.” bendinin hükümden çıkartılmak suretiyle; sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün; DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.06.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.