MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 28/02/2017 tarih ve 2016/17 E- 2017/85 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 24/05/2018 tarih ve 2017/1689 E- 2018/608 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı Kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “PLC CONTROL” markasının tescili için 18/12/2014 tarihinde 2014/105048 başvuru numarası ile davalı kuruma başvuruda bulunulduğunu, davalının marka başvurusunu 2008/17214 tescil numaralı “PLC POVER LİNE COMMUNİCATİON ELEKTRİK HATTI ÜZERİNDEN İLETİŞİM” ve 2014/58204 başvuru numaralı “PLCSERVİSİ” ibareli marka başvuruları ve 7/1-c maddesini gerekçe göstererek kısmen reddettiğini, kısmi red kararına karşı yaptıkları itiraz sonucunda YİDK’in 27/10/2015 tarih 2015-M-9629 sayılı kararı ile “PLCSERVİSİ” ibareli başvuruyu kısmi red gerekçesinden çıkartıp, başvuruda yer alan 35. ve 37. sınıfa ait bazı hizmetlerin iadesine, diğer itirazların reddine karar verip 7/1-c yönünden yaptıkları itirazların ise hiç dikkate alınmadığını, müvekkili şirketin 04/09/2006 tarihinde kurulduğundan itibaren “PLC MERKEZİ” ibaresini unvanında ve markası olarak kesintisiz olarak kullandığını, çevrede de “PLC MERKEZİ” olarak tanındığını, müvekkilinin “PLC MERKEZİ” ibareli davalı kurum nezdinde 35, 37, 41 ve 42. sınıflarda tescilli markası bulunduğunu, ayrıca müvekkilinin “PLC CONTROL”, “PLC SERVİSİ”, PLC SATIŞ” ve “PLC TAMİRİ” ibarelerini yıllardır tescilsiz olarak kullandığını bu markaların da tescili için başvuruda bulunulduğunu, başvuru markasının 556 sayılı KHK 7/1-c bendi kapsamında reddedilmesini gerektiren haklı bir sebep bulunmadığını, red kararına gerekçe gösterilen 2008/17214 tescil numaralı marka sahibi firma ile hizmet konularının birbirinden farklı olduğunu, firmaların birbiri ile karıştırılma ihtimali bulunmadığını, malları alacak müşterilerin bilinçli tüketici olduğunu ileri sürerek davalı kurumun 21/10/2015 tarih 2015-M-9629 sayılı kararının iptaline “PLC CONTROL” ibareli markalarının tüm mal ve hizmet sınıflarında başvurusunun kabulüne, bu hali ile marka bülteninde yayımlanmasına karar verilmesini talep etmiştir.Davalı Kurum vekili, “PLC” ibareli başvurunun İngilizceden Türkçeye çevirisinin “Programlanabilir Mantıksal Denetleyici” anlamını taşıdığını ve mikro işlemci tabanlı bir alet anlamında olduğu için bu tanımlamaya uygun mal/hizmetlerin 556 sayılı KHK 7/1-c maddesine göre marka başvurusundan çıkartılmasının hukuka uygun olduğunu, taraf markalarının ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğunu, redde mesnet markanın da 42. sınıfta tescilli olup 556 sayılı KHK 7/1-b koşullarının gerçekleştiğini, davacının kazanılmış hak iddiasının başvuru konusu markada “PLC MERKEZİ” ibareli markanın asli unsurunun muhafaza edilmemesi ve uzun yıllar tescilli kullanım şartını yerine getirmemesi sebebiyle mesnetsiz olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu 2014/105048 sayılı “PLC CONTROL” ibareli başvurunun kapsamında kalıp başvuru kapsamından çıkarılan hizmetlerin redde mesnet markanın kapsamında bulunan hizmetler ile aynı/aynı tür olduğu, marka işaretleri arasında 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi anlamında ayniyet veya ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunmadığı, 7/1-b maddesi yönünden iptali istenen Kurum kararının yerinde görülmediği, dava konusu başvurunun 37/09. ve 42/02. sınıfta yer alan hizmetler bakımından tanımlayıcı nitelikte olduğu, dolayısıyla bu yönden Kurum kararının yerinde bulunduğu, davacının "PLC CONTROL" ibareli başvurusu yönünden müktesep hakkının bulunmadığı, ibareye kullanım yolu ile ayırtedicilik kazandırılmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, YİDK"in 2015-M-9629 sayılı kararının, 42/01,03,04. sınıfta yer alan ve 7/1-b maddesi kapsamında çıkartılan hizmetler yönünden iptaline, 7/1-c maddesi kapsamında çıkartılan 37/09. ve 42/02. sınıfta yer alan hizmetler yönünden YİDK kararının iptaline ilişkin fazlaya dair talebin reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı Kurum vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı Kurumdan alınmasına, 17/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.