Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/1569 Esas 2020/1348 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1569
Karar No: 2020/1348
Karar Tarihi: 07.10.2020

Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/1569 Esas 2020/1348 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, tefecilik suçlamasıyla yargılanan sanığın beraat kararı vermiştir. TCK'nın 241. maddesi gereği tefecilik suçunun oluşabilmesi için tek bir kişiye ödünç para verilmesinin yeterli olduğu ancak faiz karşılığı ödünç para vermenin suçun bir unsuru olmadığı belirtilmiştir. Mahkeme, sanığın vergi mükellefi olması durumunda vergi incelemesi yapılması, takip dosyalarının araştırılması ve ilgili kişilerin ifadelerinin alınması gerektiğini belirtmiştir. Mahkeme kararında CMK'nın 223/2-e maddesi yer almaması ve 232/6. maddesine aykırı davranılması nedeniyle karar bozulmuştur. Kanunlarla ilgili detaylar daha sonra açıklanacaktır.

9. Ceza Dairesi 2020/1569 E. , 2020/1348 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma
Hüküm : Beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli olarak faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması karşısında; dava konusu olaya ilişkin maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından, sanığın, vergi mükellefi olması halinde ve gerektiğinde hakkında vergi incelemesi yaptırılması, icra müdürlükleri nezdinde alacaklı olduğu takip dosyalarının araştırılıp varsa borçluların faiz karşılığı sanıktan ödünç para alıp almadıkları hususunda tanık olarak beyanlarına başvurulması, faiz karşılığı borç para verip vermediği hususunda detaylı kolluk araştırması yaptırılması ile hangi beyan ve delillere neden üstünlük tanındığının karar yerinde tartışılması sonrasında tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirilip, sonucuna göre hukuki durumunun takdir ve tayini yerine, eksik araştırma ve yetersiz gerekçelerle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
CMK"nın 223/2-e maddesine yer verilmeyerek aynı Kanunun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı, katılan Hazine vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.