Tehdit suçundan sanık ..."nun, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 106/1-2. cümle, 43/1, 62/1 ve 52/ 1-2. maddeleri uyarınca 1.880,00 Türk lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair, Espiye Sulh Ceza Mahkemesinin 03/02/2014 tarihli ve 2013/406 esas, 2014/34 sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 11/10/2016 gün ve 367784 sayılı istem yazısıyla dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:
İstem yazısında: “ Dosya kapsamına göre; Espiye Sulh Ceza Mahkemesince, tehdit suçundan hüküm kurulurken, sanık hakkında seçimlik cezalardan adlî para cezası tercih edilerek, temel cezanın alt sınırdan belirlendiği belirtilmesine rağmen, temel ceza 90 gün karşılığı adlî para cezası olarak uygulanmış ise de; 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 106/1-2. cümlesindeki; “Malvarlığı itibarıyla büyük bir zarara uğratacağından veya sair bir kötülük edeceğinden bahisle tehditte ise, mağdurun şikâyeti üzerine, altı aya kadar hapis veya adlî para cezasına hükmolunur”, ve aynı Kanun’un 49/1. maddesindeki; “Süreli hapis cezası, kanunda aksi belirtilmeyen hâllerde bir aydan az, yirmi yıldan fazla olamaz” hükümleri karşısında, temel cezanın 30 gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesi gerekirken yazılı şekilde fazla ceza tayininde isabet görülmemiştir “.denilmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
I-Olay:
Tehdit suçundan sanık ... hakkında yapılan yargılama sonucunda, Espiye Sulh Ceza Mahkemesinin 03/02/2014 tarihli kararı ile, TCK"nın 106/1-2.cümlesi uyarınca seçimlik cezalardan gün para cezası tercih edilerek 1.880,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, yoklukta verilen kararın tebliğ edilerek temyizi üzerine Yargıtay 18.Ceza Dairesince hükmün temyiz edilemez olması nedeniyle temyiz isteğinin reddine karar verildikten sonra infaz aşamasında temel cezanın fazla belirlenmesine yönelik gerekçeyle, kanun yararına bozma yoluna başvurulduğu anlaşılmıştır.
II- Kanun Yararına Bozma İstemine İlişkin Uyuşmazlığın Kapsamı:
Temel adli para cezasının alt sınırdan belirlendiğinin belirtilmesine karşın, suçun kanuni tanımında öngörülen alt sınırın üzerinde adli para cezasına hükmedilmesine ilişkindir.
III- Hukuksal Değerlendirme:
5237 sayılı TCK’nın 106.maddesinin birinci fıkrasının ikinci cümlesinde; “Malvarlığı itibarıyla büyük bir zarara uğratacağından veya sair bir kötülük edeceğinden bahisle tehditte ise,mağdurun şikayeti üzerine ,altı aya kadar hapis veya adli para cezasına hükmolunur”ve aynı Kanunun 49/1.maddesinde ise,”Süreli hapis cezası,kanunda aksi belirtilmeyen hallerde bir aydan az,yirmi yıldan fazla olamaz”hükümlerine yer verilmiştir.
İncelenen somut olayda; sanığın eylemine uyan TCK"nın 106/1/2.cümlesinde öngörülen seçimlik cezalardan tercih edilen adli para cezasının alt sınırdan verildiğinin belirtilmesine rağmen temel cezanın 30 gün karşılığı adli para cezası yerine 90 gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesi hukuka aykırıdır.
IV- Sonuç ve Karar:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden,
1- Tehdit suçundan sanık ... hakkında, Espiye Sulh Ceza Mahkemesinin 03/02/2014 tarihli ve 2013/406 esas, 2014/34 sayılı kararın, 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2- Karardaki hukuka aykırılık aynı Yasa maddesinin 4-d fıkrasına göre, sanığa daha hafif bir cezanın verilmesini gerektirmekle,
- TCK’nın 106/1-2 .cümlesi uyarınca, mahkemece cezanın alt sınırdan takdir edilmiş olması da değerlendirilerek, 30 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına,
- TCK’nın 43/1. maddesi uyarınca mahkemece takdir edilen 1/4 oranında artırılarak, 37 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına,
- TCK’nın 62/1. maddesi uyarınca mahkemece takdir edilen 1/6 oranında indirim yapılarak, 30 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına,
- TCK"nın 52/2 maddesi uyarınca günlüğü takdiren 20 TL"den paraya çevrilerek, sanığın 600,00 TL adli para cezasıyla CEZALANDIRILMASINA,
3- İnfazın bu miktar üzerinden yapılmasına, bozulan kararda yer alan diğer hususların olduğu gibi bırakılmasına, 11.11 .2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi