Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2015/4566 Esas 2016/2604 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ticaret Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan bakiye alacağın tahsili amacıyla yürütülen icra takibine itirazın iptâli davasıdır. Davacı şirket yüklenici, davalı ise iş sahibidir. Davacı yüklenici şirket vekili; taraflar arasında mutfak ekipmanları temini konusunda ticari ilişki bulunduğunu ve son olarak davalıya teslimi yapılan mutfak malzemeleriyle ilgili toplam 7.702,32 TL bedelli faturanın 4.335,02 TL"sinin ödendiğini, ancak bakiye 3.368,30 TL"nin ödenmediğini, İcra Müdürlüğü"nün 2013/5301 Esas sayılı takip dosyası ile başlatılan takibe itiraz edildiğini, itirazın iptâli ile %20 icra inkâr tazminatına karar verilmesini talep etmiş, davalı iş sahibi vekili; taraflar arasında ticari ilişki bulunduğunu, davacının teslim ettiği mutfak ekipmanlarının istenilen markada olmadığını bu nedenle bedelde indirim yapılmasının talep edildiğini, ancak bu indirim talebinin kabul edilmediğini, ödenen bedelin iş bedelini karşıladığını ve davacının alacağının bulunmadığını ve davanın reddine karar verilmesini savunmuş, mahkemece yapılan yargılama sonucunda davanın kabulüne ve %20 icra inkâr tazminatına karar verilmiş, verilen karar davalı vekili tarafından yasal süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
. İcra Müdürlüğü"nün 2011/5301 Esas sayılı takip dosyası incelendiğinde; alacaklı davacı tarafından borçlu davalı aleyhine cari hesap alacağına istinaden 3.368,30 TL asıl alacak ve 115,47 TL işlemiş faiz olmak üzere 3.483,77 TL üzerinden ilâmsız takip yapıldığı, ödeme emrinin borçluya 05.04.2013 tarihinde usulüne uygun tebliğ edildiği ve borçlu davalının 09.04.2013 tarihli dilekçesi ile borca itiraz ettiği, itiraz üzerine takibin durdurulduğu ve 1 yıllık yasal süresi içerisinde itirazın iptâli davasının açıldığı anlaşılmıştır.
Davalı iş sahibi akdî ilişkiyi kabul etmekte ancak malların istenilen vasıfta olmadığını savunarak bakiye bedeli ödemediğini beyan etmektedir. Bir başka deyişle davalı ayıp

savunmasında bulunmakta, mahkemece süresinde ayıp ihbarı yapıldığının ispatlanamaması nedeniyle davanın kabulüne karar verildiği anlaşılmaktadır. Ayıp ihbarının yapıldığı savunması tanık dahil hür türlü delil ile ispata elverişlidir. Somut olayda davalı taraf cevap dilekçesinde tanık deliline başvurmuş, davanın açıldığı Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 06.11.2013 tarihli ara kararı ile delillerin somutlaştırılması için 6100 sayılı HMK"nın 140/5. maddesi gereğince kesin süre vermiş ve bu süreden sonra görevsizlik kararı verilerek dosya esasa ilişkin hüküm kuran Asliye Ticaret Mahkemesine intikal etmiştir. Mahkemece 27.01.2015 tarihli celsede 2 nolu ara kararı ile “davalı tarafa ayıp ihbarına ilişkin delillerini dosyaya kazandırılmak üzere 2 hafta kesin süre verilmesine” şeklinde süre verilmiş ise de; bu ara kararı davalı tarafa usulüne uygun tebliğ edilmeksizin bu yönde davalı delilleri toplanmadan karar verilmesi, adil yargılanmanın en temel unsuru olan ve HMK"nın 27. maddesinde düzenlenen hukuki dinlenilme hakkına aykırı olmuş, hükmün bozulması gerekmiştir.
O halde mahkemece yapılacak iş; davalı tarafa usulüne uygun süre verilerek ayıp ihbarına ilişkin deliller toplanmalı, ayıp ihbarının yapıldığının tanık delili ile ispat edilebileceği gözden uzak tutulmaksızın tanıklar dinlenmek suretiyle sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 05.05.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.