Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın kısmen kabulü ile 1.371,52 TL maddi, 2.500 TL manevi tazminatın davalı Hazineden alınarak davacıya
verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 142/1. maddesine göre, koruma tedbirleri nedeniyle tazminat taleplerinin kararın kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her halde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde dava konusu edilebileceği, bu kapsamda dava dosyası incelendiğinde, tazminat talebinin dayanağı olan dosyada davacının silahlı örgüt üyeliğinden 19/01/2010 tarihinde gözaltına alınıp, 20/01/2010-26/03/2010 tarihleri arasında tutuklu kaldığı, ancak yapılan yargılama sonucunda bu eylemden ötürü Van 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 02/06/2010 tarih, 2010/95-2010/154 sayılı ilamı ile hakkında beraate dair hüküm tesis edildiği, belirtilen beraat kararının temyiz edilmeyerek 30/06/2010 tarihinde kesinleştiği, buna karşın tazminat davasının bir yıllık hak düşürücü süreden sonra 25/06/2015 tarihinde açılmış olduğunun anlaşılması karşısında, süresinde açılmayan davanın reddi yerine, davacının örgüt propagandası yapmak suçundan hakkında tutuklama tedbirine başvurulmadığı hususu gözetilmeden, bu suçtan verilen beraat kararının kesinleşme tarihi dava süresi yönünden dikkate alınarak, yargılamaya devam edilip, davacının talebinin kısmen kabulüne dair yazılı şekilde hüküm tesisi,
2-25/06/2015 olan dava tarihinin gerekçeli karar başlığında 14/07/2015 olarak, “koruma tedbirleri nedeniyle tazminat” olan dava türünün ise gerekçeli karar başlığında, “466 sayılı Yasaya göre tazminat” olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 24/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.