Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/2013 Esas 2019/12357 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2013
Karar No: 2019/12357
Karar Tarihi: 12.09.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/2013 Esas 2019/12357 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme tarafından verilen karar hırsızlık suçunu işleyen sanığın mahkumiyetine hükmetmektedir. Ancak, sanık tarafından temyiz edilen ilk hükümde tekerrür hükümleri uygulanmış ve daha ağır bir ceza verilmiştir. Bu durum kazanılmış hak ilkesine aykırı olduğundan, hükmün bozulmasına karar verilmiştir. Hüküm fıkrasında, mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın belirlenmesi hususunda 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesi gereği belirtilen 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca aleyhe değiştirmeme ilkesi gözetilerek, aynı suçtan mahkum olan başka bir davanın hükümlülüğü esas alınarak belirlenmesi gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri 6183 sayılı Kanunun 106/1. maddesi, 6352 sayılı Kanunun 100. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 324/4. maddesi, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesidir.

13. Ceza Dairesi 2019/2013 E. , 2019/12357 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Bozma ilamından önceki hükmün sanık tarafından temyizi üzerine hükmün sanık lehine bozulması nedeni ile bozmadan sonra yapılan yargılama giderinin sanıktan alınamayacağı ve bozma öncesi yapılan 6183 sayılı Kanunun 106/1. maddesinde belirlenen 20 TL’den az gerçekleşen yargılama masrafının, 6352 sayılı Kanunun 100. maddesi ile eklenen 5271 sayılı CMK"nın 324/4. maddesi gereğince Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeyerek tahsiline karar verilmesi infaz aşamasında gözetilmesi mümkün olduğundan bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Mahkemenin 22.04.2015 tarihli ilk hükmü, sanık tarafından temyiz edildiği halde, hakkında tekerrür hükümleri uygulandığı sırada sonradan kurulan hükümde kazanılmış hak ilkesine aykırı olarak daha ağır cezayı içeren hükümlülüğün tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07.06.2011 tarih, 2011/9-88 Esas ve 2011/116 Karar sayılı içtihadı da göz önüne alınarak, sanık hakkındaki hüküm fıkrasının TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümüne, “5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 1412 sayılı CYUK’nın 326/son maddesi uyarınca aleyhe değiştirmeme ilkesi gözetilerek 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesi gereğince mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın Ankara 14. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 19.04.2011 tarih, 2010/697 Esas ve 2011/195 Karar sayılı ilamına konu olan 2 yıl hapis cezası esas alınarak belirlenmesine” şeklindeki cümlenin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12/09/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.