Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2016/17035 Esas 2018/2593 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R

Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nda değişiklik yapan 5219 sayılı Yasa"nın 2. maddesi uyarınca 01.01.2016 tarihinden sonra, anılan Yasanın 427. maddesindeki kesinlik sınırı, 2.190,00 TL’ye çıkarılmış olup, inceleme konusu maddi tazminat miktarı kesinlik sınırının altında kalmaktadır. Söz konusu maddelere göre maddi tazminata ilişkin hüküm kesin nitelik taşıdığından 01.06.1990 tarih ve E: 1989/3, K: 1990/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı da göz önünde tutularak, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin, kararın kesinlik sınırları içinde kalması nedeniyle reddine,
Manevi tazminata ilişkin olarak ; dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayanağı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı ve davalı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlere yükletilmesine, 20/03/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.Başkan V.