Sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5790 Esas 2019/2626 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5790
Karar No: 2019/2626
Karar Tarihi: 13.03.2019

Sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/5790 Esas 2019/2626 Karar Sayılı İlamı

Özet:

11. Ceza Dairesi 2016/5790 E. ve 2019/2626 K. numaralı kararında, suçlu olan sanığın sahte fatura kullanmak suçundan mahkûmiyet kararı verildiğini belirtiyor. Ancak, sanık hakkında mükerrer dava açıldığından bahisle ret kararı verildiği belirtiliyor. İddiaya göre, sanık farklı şirketlerden sahte fatura alarak kaydetmiş ve kullanmıştır.
Daire, davaların mükerrer olmadığı ancak hukuki ve fiili bağlantıları olduğu için dava dosyalarının birleştirilmesi gerektiğini vurguluyor. Ayrıca, her iki dava dosyasındaki fatura sayısının artırım oranının belirlenmesinde gözetilmesi gerektiğini belirtiyor.
Daire, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesi gerektiği konusunda uyarıyor.
Kararı verirken, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi, TCK 43. maddesinin 1. fıkrası, 1412 sayılı Ceza M

11. Ceza Dairesi 2016/5790 E. , 2019/2626 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanmak
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, yerinde görülmeyen diğer temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
1- UYAP sorgulamasına göre,... Tem. ve Güv. Hiz. Tur. İnş. Taah. Ltd. Şirketinin genel müdürü/temsilcisi olan sanık hakkında Dairemizin 2018/6354 E.sırasında kayıtlı, Ankara 26. Asliye Ceza Mahkemesinin 08/04/2015 tarihli 2014/143 E. 2015/238 K.sayılı dosyasına dayanak vergi raporları ile 2010 yılında, ... Müh. İnş...Ltd. Şirketi, ... Grup Tem....Ltd. Şirketi, ...Yaş Sebze Meyve Gıda Tem. Ltd. Şirketi"nden toplam 676.187,79 TL tutarında 68 adet sahte fatura alarak defterlerine kaydedip kullandığının iddia olunduğu, ancak sanık hakkında mükerrer dava açıldığından bahisle ret kararı verildiği; bu davada sanığın aynı mükellefiyetine ilişkin olmak üzere yine 2010 yılında, ..., ... ... Gıda Ltd.Şti,..., ..., ... ve ..."den toplam 1.582.542,84 TL tutarında, 140 adet faturayı alıp, defterlerine kaydettiği ve ilgili dönemlere ait KDV ve Kurumlar Vergisi beyannamelerinde indirim konusu yaptığının iddia olunması nedeni ile, mükellefiyet ve kullanılan yıl aynı olsa da kullanılan faturaların farklı olması nedeni ile davaların mükerrer olmadığı fakat, aralarında hukuki ve fiili bağlantı olup 2010 yılı yönünden fiiilerin zincirleme suç kapsamında değerlendirilmesi gerektiğinin anlaşılması karşısında; dosyaların birleştirilmesi ve aynı takvim yılına ait birden fazla fatura kullanılmış olmasına göre her iki dava dosyasındaki fatura sayısının TCK"nin 43. maddesinin 1. fıkrasının uygulanması sırasında artırım oranın belirlenmesinde gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
2- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesi gerekliliği,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz talebi bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 13.03.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.

ÖK.