Defter belge gizlemek ve sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/6366 Esas 2019/2625 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/6366
Karar No: 2019/2625
Karar Tarihi: 13.03.2019

Defter belge gizlemek ve sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/6366 Esas 2019/2625 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, defter belge gizlemek ve sahte fatura kullanmak suçlarından dolayı mahkum edilmiştir. İlk suçtan verilen hüküm temyiz edilmiş ancak yerinde görülmemiş ve ONANMIŞTIR. İkinci suçtan verilen hüküm ise, temel cezanın hatalı hesaplanması sonucu fazla ceza tayini yapılmıştır. Bu nedenle, hüküm BOZULMUŞ ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bir husus olduğundan, yerine getirilmesi gereken ceza miktarları açıklanarak hüküm DÜZELTİLMİŞ ve ONANMIŞTIR.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 43/1. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 62. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321 ve 322. maddeleri

11. Ceza Dairesi 2016/6366 E. , 2019/2625 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter belge gizlemek ve sahte fatura kullanmak
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanık hakkında defter belge gizlemek suçundan verilen mahkûmiyet hükmü aleyhine sanığın temyiz taleplerinin incelenmesi:
Yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, vicdanî kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, fiile uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlenip uygulandığı, kurulan hükümde bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün ONANMASINA,
2-Sanık hakkında 2007 takvim yılında sahte fatura kullanmak suçundan verilen mahkûmiyet hükmü aleyhine sanığın temyiz taleplerinin incelenmesi:
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
Temel cezanın 18 ay hapis cezası olarak belirlenmesinden sonra TCK’nin 43/1. maddesi uyarınca 1/2 oranında artırım yapılması sırasında hesap hatası sonucu cezanın 27 ay yerine 36 ay belirlenmesi ve TCK’nin 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken yanlış hesaplanan bu ceza miktarı üzerinden indirim yapılıp sonuç cezasının 22 ay 15 gün hapis cezası yerine 30 ay olarak belirlenmesi suretiyle fazla ceza tayini,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz talepleri bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun"un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, hüküm fıkrasından 5237 sayılı TCK"nin 43. maddesinin uygulandığı paragraftaki “ 36 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin çıkartılarak yerine “ 27 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına” cümlesi ve TCK"nin 62. maddesinin uygulandığı paragraftaki “ 30 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin çıkartılarak yerine “ 22 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına” cümlesi eklenmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 13.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.