Uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/1424 Esas 2018/678 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.05.2012 gün ve 2012/8-364 sayı - 09.04.2013 gün ve 2013/204 - 134 sayılı kararlarında açıklandığı üzere; tekerrüre esas alınan ilamı duruşmada sanığa okunan ve içeriğine yönelik herhangi bir itirazda bulunmayan mükerrir sanık hakkında iddianamede talep edilmese bile CMK"nın 226. maddesi uyarınca ek savunmaya gerek olmaksızın TCK"nın 58/6. maddesinin uygulanabileceğinden sanık hakkında ek savunma hakkı verilmesi gerektiğine ilişkin tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile aşağıda belirtilen dışında yaptırımın doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın hukuki durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
2-Sanıktan uyuşturucu madde alan ...’un ve ...’in “üzerlerinde ele geçen uyuşturucu maddeleri 40 TL’ye sanık ...’dan satın aldıklarına” ilişkin aşamalardaki beyanları dikkate alındığında, sanığın kaba üst aramasında ele geçen 2.250 TL’den 80 TL’sinin uyuşturucu madde satışından elde edildiğinin sabit olduğu; ancak geriye kalan 2.170 TL’nin uyuşturucu madde satışından elde edildiğine ilişkin kesin ve yeterli delil bulunmadığı anlaşıldığı halde, 80 TL’nin müsaderesine, geriye kalan 2.170 TL’nin sanığa iadesine karar verilmesi yerine, yazılı şekilde tamamının müsaderesine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan CMUK’nın 321. maddesi gereğince hükmün BOZULMASINA; ancak, bu aykırılıkların yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan;
1-TCK’nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün hüküm fıkrasından çıkarılması ve yerine “Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli iptal kararından sonra oluşan durumuna göre, sanık hakkında, TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına” ibaresinin yazılması,
2-Hüküm fıkrasının kazanç müsaderesine ilişkin kısmının çıkarılarak yerine “Adli Emanetin 2014/1013 sırasında kayıtlı sanıktan elde edilen 2.250 TL paranın, 80 TL"sinin suçtan elde edildiği anlaşıldığından, TCK’nın 55. maddesi uyarınca müsaderesine, geriye kalan 2.170 TL’sinin sanığa iadesine” ibaresinin yazılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.02.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.