Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2010/11473 Esas 2012/1857 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Davacı, meslek hastalığı sonucu sürekli işgöremezlik durumuna giren sigortalıya bağlanan peşin değerli gelirler ile yapılan harcama ve ödemeler nedeniyle uğranılan Kurum zararının rücuan ödetilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Dava, meslek hastalığı sonucu sigortalının sürekli işgöremezlik durumuna girmesi nedeniyle Kurumca yapılan sosyal sigorta yardımlarının 506 sayılı Kanun 26. madde uyarınca davalı işverenden rücuan tahsiline ilişkin olup, mahkemece davalı işverenin % 75 oranında, sigortalının % 25 oranında kusurunun bulunduğu kabul edilerek karar verilmiştir.
Mahkemece, yapılan araştırma ve alınan kusur ve raporu yetersiz olup, hükme esas alınamaz.
Meslek hastalığı; işin niteliğine göre tekrarlanan bir sebeple veya işyerinde işin yürütüm şartları yüzünden ortaya çıkan ve sigortalıyı geçici veya sürekli şekilde hasta, sakat veya ruhen arızalı bırakan bir olgu olup, 506 sayılı Yasanın 11. maddesinin B bendinde, “sigortalının çalıştırıldığı işin niteliğine göre tekrarlanan bir sebeple veya işin yürütüm şartları yüzünden uğradığı geçici veya sürekli hastalık, sakatlık veya ruhi arıza halleridir.” şeklinde tanımlanmıştır.
Sigortalının, 03.07.2004 tarihinde davalı işverene ait ayakkabı ve terlik imalatı işyerinde rahatsızlandığı, 2005 Mayıs ayına kadar terlik tabanları LAM-50 ile yapıştırma işinde çalıştığı sürece solusisyon buharına maruziyet nedeni ile orta düzeyde toksik polinöropati rahatsızlığı nedeni ile % 42 oranında meslekte kazanma gücü kaybı olduğu sağlık kurulu raporu ile sabittir. Mahkemece, doktor, kimya mühendisi ve makine mühendisinden oluşan üç kişilik bilirkişi heyetinden aldırılan raporda sigortalının % 25 oranında, işverenin % 75 oranında kusuru olduğu tespit edilmiş, anılan rapora dayanılarak hüküm kurulmuştur. Kusur irdelemesinde, iş güvenliği tedbirlerinin çalışan sigortalıdan alınmasının beklenmesi mümkün olmadığından, oluşa uygun olmayan kusur raporuna itibar edilmemesi gerektiği gözetilmeksizin karar verilmesi isabetsizdir.
O halde, davacı avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 09.02.2012 gününde oybirliği ile karar verildi.