MAHKEMESİ : İstanbul 7. İş Mahkemesi
TARİHİ : 13/11/2012
NUMARASI : 2009/994-2012/669

Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının, davalıya ait işyerinde 01.04.2002-22.10.2009 tarihleri arasında en son 4.504,50 TL net ücretle maliyet muhasebesi bölümünde maliyet analisti olarak çalıştığını iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedilmesi sebebiyle işe iade davası açtığını, davasının derdest olduğunu, alacak ve tazminatlarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, yıllık izin ücreti, hafta tatili ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti ve 2009 Ekim ayına ait ücret alacağının faizleriyle birlikte davalıdan tahsilini istemiş, taleplerini 24.04.2012 tarihli ıslah dilekçesi ile artırmıştır.
Davalı vekili, zamanaşımı def"inde bulunarak, iş sözleşmesinin davacının devamsızlığı sebebiyle haklı olarak feshedildiğini, kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanılmadığını, tatillerde çalışamadığını, fazla çalışma yapılmadığını, çalışma olduğunda ücretlerinin ödendiğini belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, İstanbul 3. İş Mahkemesinin 2009/969 esas sayılı dosyasında verilen 28.04.2010 tarihli kararda, feshin geçersizliği ile davacının işe iadesine ve alacak ve tazminata hükmedildiği, kararın Yargıtay denetiminden geçerek onanarak kesinleştiği, davacının kanuni süresi içinde işe başlama talebinde bulunduğu, davacı ile davalı işveren arasında protokol yapılarak davacının işe başlatılmadığı, davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı, ücret ve yıllık izin ücreti alacağı olduğu, fazla çalışma yaptığı, hafta tatili ile ulusal bayram genel tatillerde çalıştığı gerekçesiyle bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanun süresi içinde davalı temyiz etmiştir.
1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2.Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, mahkemece işyerine giriş çıkış kayıtlarından davacının günlük ortalama iddiası gibi 07:45-18:00 saatleri arasında ve ayda 1 hafta sonu yarım gün çalıştığı, bu çalışma sistemine göre ara dinlenmelerinin tenzili ile haftalık ortalama 50 saat mesaisi bulunduğu, işyerinde haftalık çalışma süresinin 40 saat olarak belirlenmiş olması sebebiyle 45 saate kadar olan 5 saatin fazla sürelerle çalışma ve 45 saati aşan 5 saatin fazla mesai teşkil ettiği kabul edilerek fazla çalışma ücreti alacağı hesaplanmış ise de, işçinin normal çalışma ücretinin sözleşmelerle haftalık kırbeş saatin altında belirlenmesi halinde, işçinin bu süreden fazla, ancak kırkbeş saate kadar olan çalışmaları “fazla sürelerle çalışma” olarak adlandırılır. Bu şekilde fazla sürelerde çalışma halinde ücret, normal çalışma saat ücretinin yüzde yirmibeş fazlasıdır. Somut olayda, haftalık çalışma saatinin 40 saat olarak belirlendiğine dair iş sözleşmesinde düzenleme yoktur. Buna göre haftalık 45 saati aşan çalışmalar için fazla çalışma ücreti hesabı yapılması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
Öte yandan, hükme esas alman bilirkişi raporunda, dosyaya sunulan giriş çıkış saatlerinin ortalamasına göre hesap yapılmış olup, yazılı belge niteliğinde olan kayıtların davacınında kabulünde olduğu dikkate alınarak, giriş çıkış saatleri arasındaki süreler gözetilerek hesaplama yapılması gerekirken, ortalama bir çalışma süresi belirlenerek fazla çalışma süresinin tesbit edilmesi doğru değildir. Mahkemece, davalı yararına oluşan usuli kazanılmış hak durumuda dikkate alınarak, işyeri giriş çıkış saatlerine göre fazla çalışma süresi ve alacağı belirlenmelidir. Eksik inceleme ve hatalı yorum ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.03.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.