MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 05/03/2015 gününde verilen dilekçe ile trafik kazası nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın yargı yolu nedeniyle usulden reddine dair verilen 12/05/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, trafik kazasından kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın yargı yolu nedeniyle usulden reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; müvekkilinin ... Polis Merkezi Amirliği"nde görev yaptığını, olay günü resmi motorsiklet ile seyir halindeyken dava dışı ..."in sevk ve idaresindeki araç ile kaza yaptığını, trafik kaza sonucunda sakat kaldığını, dava dışı ..."in olayda asli kusurlu olduğunu, müvekkilinin kusurunun bulunmadığını, davalı ..."nün aracın işleteni ve araç şoförünün istihdam edeni olarak kusursuz sorumlu olduğunu belirterek, maddi ve manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili; davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; davanın hizmet kusuruna dayandığı ve hizmet kusuruna dayalı tazminat davalarında idari yargının görevli olduğu gerekçesiyle yargı yolu nedeniyle görevsizlik kararı verilmiştir.
2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu’nun 106. maddesinde “Genel ve Katma Bütçeli Kuruluşlara, İl Özel İdareleri ve Belediyelere ve Kamu İktisadi Teşebbüslerine ve kamu kuruluşlarına ait motorlu araçların sebep oldukları zararlardan dolayı bu kanunun işletenin hukuki sorumluluğuna ilişkin hükümleri uygulanır” hükmü yer almaktadır. Anılan Kanunun sekizinci kısmının “İşletenin Hukuki Sorumluluğu” başlıklı birinci bölümünde yer alan 85-90. maddelerinde, motorlu araçların trafik kurallarına ve gereklerine aykırı davranışları sonunda meydana gelen zararlar nedeniyle gerçek ve özel kişilerle, kamu tüzel kişilerinin ayrım yapılmadan aynı sorumluluk kurallarına bağlı olmaları öngörülmüştür.
Bu düzenlemeler itibariyle kanun, kamu idare ve kurumlarına ait ve bu arada kamu hizmetine tahsis edilen motorlu araçların verdikleri zararlardan dolayı trafik olaylarından doğan zararların özelliği göz önünde tutularak kamu idare ve kurumlarının özel kişilerle eşit şartlarda aynı esaslara göre sorumlu tutulması gerektiğini ifade etmektedir. Kanunun anılan bu hükümleri karşısında, kamu araçlarının verdikleri zararlardan dolayı idarenin kamu
hukuku kurallarına göre değil “işleten” sıfatıyla özel hukuk kurallarına göre sorumlu tutulması gerekir.
Şu durumda, davalı idareye ait aracın neden olduğu zararın tazmini isteği ile açılan davanın adli yargı yerinde görülmesi gerekmektedir. Mahkemece, 2918 sayılı kanunun yukarıda açıklanan hükümleri gereğince uyuşmazlığın çözüm yerinin adli yargı yeri olduğu benimsenerek işin esasına bakılarak varılacak sonuç uyarınca bir karar verilmesi gerekirken yazılı biçimde hüküm kurulmuş olması usul ve yasaya uygun değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA; bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 17/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.