2. Ceza Dairesi Esas No: 2016/17264 Karar No: 2019/1537 Karar Tarihi: 30.01.2019
Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını ihlal - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/17264 Esas 2019/1537 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal etme ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazları reddedildi ve hükümler istem gibi onandı. Ancak, sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazları yerinde görüldü. Sanığın, müştekiye ait iş yerinden para ve bir euro çalmaya teşebbüs etmesi durumunda, 5337 Sayılı TCK’nın 145. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmelidir. Bu nedenle, hükmün bu sebepten dolayı bozulması gerektiği kararlaştırıldı. Kanun maddeleri ise şu şekilde açıklanabilir: 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi ve 5337 Sayılı TCK'nın 145. maddesi.
2. Ceza Dairesi 2016/17264 E. , 2019/1537 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını ihlal, mala zarar verme HÜKÜM : Mahkumiyet Dosya incelenerek gereği düşünüldü; 1) Sanık hakkında işyeri dokunulmazlığını ihlal ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA 2) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak; Sanığın, müştekiye ait iş yerinden 45,00-50,00 TL ve 1,00 Euro çalmaya teşebbüs şeklindeki eyleminden dolayı hüküm kurulurken 5337 Sayılı TCK’nın 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 30/01/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.