Yüksek Adalet Bakanlığı"nın, “uyuşturucu madde ticareti yapma” suçundan hükümlü ... hakkında Manisa Ağır Ceza Mahkemesi"nce 21/09/2005 tarihinde 2005/1819 değişik iş ve 2005/1312 müteferrik sayılı kararı ile verilen ek kararın kanun yararına bozulması talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 20/09/2017 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
İncelenen dosyadan;
a) Sanık hakkında İzmir Devlet Güvenlik Mahkemesi’nce 24/03/2004 tarihinde 2003/201 esas ve 2004/54 karar sayı ile verilen, sanığın 765 sayılı TCK’nın 403/5-7, 59/2.maddeleri gereğince 5 yıl ağır hapis ve 433.478.000 lira ağır para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın Yargıtay 10. Ceza Dairesi’nin 16/12/2004 tarih 2004/12018-12922 sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği,
B) İlamın infazı sırasında, 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK hükümlerine göre değerlendirme yapılması talebi üzerine, Manisa Ağır Ceza Mahkemesi’nin 21/09/2005 tarihli 2005/1819 değişik iş ve 2005/1312 müteferrik sayılı kararı ile duruşma açılmadan dosya üzerinden “…sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 188/3,62 maddeye mümas olduğu, 765 sayılı TCK’nın 403/7.maddesindeki teşekkül unsurunun 5237 sayılı TCK’da öngörülmediği” gerekçesiyle 5237 sayılı TCK’nın 188/3 ve 62.maddeleri gereğince 4 yıl 2 ay hapis ve 40.000 YTL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin kanun yararına bozma talebine konu kararın verildiği, bu kararın hükümlü tarafından temyizi üzerine,Yargıtay 10.Ceza Dairesi’nin 08/03/2006 tarihli 2006/562- 4289 sayılı ilamıyla, süresinden sonra yapılan temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nın 317.maddesi uyarınca reddine karar verildiği, anlaşılmıştır.
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında,
“Uyuşturucu madde ticareti suçundan sanık ...’ın, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 403/5, 403/7 ve 59/2. maddeleri uyarınca 5 yıl ağır hapis, 433.478.000 Türk lirası ağır para cezası ile cezalandırılmasına dair İzmir Devlet Güvenlik Mahkemesinin 24/03/2004 tarihli ve 2003/201 esas, 2004/54 sayılı kararının infazı sırasında, 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun lehe hükümlerinin uygulanması talebi üzerine, sanığın 5237 sayılı Kanun"un 188/3, 50 ve 62. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis, 40.000 yeni Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Manisa Ağır Ceza
Mahkemesinin 21/09/2005 tarihli ve 2005/1819-1312 sayılı ek kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 7/2. maddesi ile 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 9/3. maddesinde yer alan “Lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenir.”
şeklindeki düzenleme ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 27/12/2005 tarihli ve 2005/3-162-173 sayılı kararına nazaran, lehe kanunun tespit edilip, uygulanması, herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmasını, delil toplanmasını, takdir hakkının kullanılmasını gerektiriyorsa ya da cezanın kişiselleştirilmesine ilişkin bir hükmün uygulanması imkânı sonraki kanun ile doğmuşsa, hükümde değişiklik yargılamasının duruşmalı yapılmasının zorunlu olduğu gözetilmeden, dosya üzerinden karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilerek, Manisa Ağır Ceza Mahkemesi"nin 21/09/2005 tarihli ve 2005/1819-1312 sayılı ek kararının bozulması istenmiştir.
Yapılan incelemede;
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 7/2. maddesi ile 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 9/3. maddesinde yer alan “Lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenir.” şeklindeki düzenlemeye ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 27/12/2005 tarihli ve 2005/3-162-173 sayılı kararına göre, lehe kanunun tespit edilip, uygulanması, herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmasını, delil toplanmasını, takdir hakkının kullanılmasını gerektiriyorsa ya da cezanın kişiselleştirilmesine ilişkin bir hükmün uygulanması imkânı sonraki kanun ile doğmuşsa, hükümde değişiklik yargılamasının duruşmalı yapılmasının zorunlu olduğu, sonradan yürürlüğe giren ve lehe hüküm içeren Kanunun 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu olması ve mahkumiyet hükmünün de 1 Haziran 2005 tarihinden önce kesinleşmiş olması nedeniyle, uyarlama yargılamasının özel düzenlemeyi içeren 5252 sayılı Kanun’un 9.maddesinde öngörülen usule göre gerçekleştirilmesi gerektiği gözetilmeden, dosya üzerinden karar verilmesi kanuna aykırı olup, kanun yararına bozma talebi yerinde görüldüğünden; Manisa Ağır Ceza Mahkemesi’nin 21/09/2005 tarihli ve 2005/1819-1312 sayılı ek kararının 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA, aynı Kanun"un 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için, dosyanın Adalet Bakanlığı"na iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gönderilmesine, 07/02/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.