Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/18428 Esas 2015/1825 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Turhal 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
(İş Mahkemesi Sıfatıyla)
Tarihi : 13/06/2014
Numarası : 2013/485-2014/365

YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, davacının davalı Belediye"de çalışırken 6111 sayılı Yasa uyarınca norm kadro fazlası işçi olarak tespit edilip başka kuruma nakledildiğini, yıllık izin ücreti ödenmesi gerektiğini, ayrıca davacının davalı işyerinde çalışırken fazla mesai yaptığını, hafta tatilleri ile milli bayram ve genel tatil günlerinde çalıştığını, işyerinde uygulanmakta olan TİS"lerinden kaynaklanan sosyal haklarının ve ikramiyelerin ödenmediğini iddia ederek fazla mesai ücreti ile bazı işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacıya tüm haklarının bordrolarda yansıtılarak ödendiğini, mesai gün ve saatlerinin giriş çıkış kartı ile kayıt altına alındığını, iş sözleşmesi feshedilmediğinden yıllık izin talep edemeyeceğini savunmuş ve davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Fazla mesai ile milli bayram ve genel tatil çalışmasına esas alınan ücret konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacının itfaiye eri olarak görev yaptığı, çalıştığı günlerin davalı Belediye tarafından düzenlenen puantajlarla kayıt altına alındığı sabit olup hükme esas alınan bilirkişi raporunda bu belgelere göre doğru bir biçimde fazla mesai süresi ve çalışılan tatil günleri tespit edilerek TİS hükümlerine göre hesaplama yapılmıştır. Ancak davacının günlük çıplak ücreti ile TİS gereği ödenen sosyal yardım tutarlarının 2008 yılı Eylül ayına kadar bordrolarda ayrı ayrı sütunlarda gösterilmekte iken, bu aydan sonra yani 2008 yılı Ekim ayından itibaren sosyal yardım tutarlarının ayrı ayrı sütunlarda gösterilmesinden vazgeçilerek aylık sabit ödenen ücrete dahil edilerek gösterildiği görülmektedir. Davacının 2008 yılı Eylül ayındaki yevmiyesi 26,43 TL iken Ekim ayında aniden 41,44 TL"ye çıkması da -TİS"inde bu denli yüksek oranda ücret zammı öngörülmediğinden- bu durumu doğrulamaktadır. Bu itibarla davacının sosyal yardımlardan arındırılmış çıplak ücreti belirlenerek buna göre fazla mesai ücreti ile milli bayram ve genel tatil çalışma ücretlerinin belirlenen çıplak ücret esas alınarak hesaplanması gerekirken yazılı şekilde hazırlanan rapora göre karar verilmesi hatalı olmuştur.
3-Davacı Toplu İş Sözleşmelerine göre yapılması gereken giyim yardımının yapılmadığını ileri sürerek giyim yardımı talebinde bulunmuştur.
Mahkemece emsal dosyalardaki verilere göre resen hesaplama yapılarak alacak hüküm altına alınmıştır.
İstek dönemini kapsayan Toplu İş Sözleşmelerinin giyim yardımına ilişkin maddesinde işçilere 3 yılda bir parka verileceği hüküm altına alınmıştır. Görüleceği üzere parka yardımı 3 yılda bir yapılmaktadır. Mahkemenin yaptığı hesapta 2010 yılında davacı işçinin giyim yardımı alacağına 80,00 TL parka bedeli eklendiği görülmektedir. 2010 yılının parka verilecek yıl olup olmadığı kesin bir biçimde saptanmadan giyim yardımına 80,00 TL eklenmesi hatalı olmuştur. Hesaplama yapılan yılların parka yardımı yapılması gereken yıllara denk gelip gelmediği belirlenmeli ve buna göre hesaplanacak alacak hüküm altına alınmalıdır.
4-Davacı davasını kısmi dava olarak açmış, hesap raporundan sonra ıslah dilekçesi vererek bazı alacakların miktarını arttırmıştır. Islah dilekçesinde faiz talebi olmadığı halde 6100 sayılı HMK."nun 26.maddesine aykırı biçimde talep aşılarak ıslah ile talep edilen alacak bölümlerine faiz işletilmesi bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıya yükletilmesine, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 17.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.