MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın yokluğunda verilen hükmün, sorgusu sırasında beyan ettiği ve aynı zamanda MERNİS adresi olan adresine Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebliği gerekirken, doğrudan Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesi gereğince tebliğ edilmesi usulsüz olup temyiz süresini başlatmayacağından, sanık müdafiinin 25/04/2014 havale tarihli temyiz dilekçesinin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanık hakında tayin olunan 3 yıl 9 ay hapis cezasından, TCK"nin 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken "3 yıl 1 ay 15 gün" yerine, "3 yıl 1 ay"" hapis cezasına hükmolunmak suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış;5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığın suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış,savunması inandırcı gerekçelerle reddedilmiş incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 13/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.