MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında hakaret ve kasten yaralamaya teşebbüs suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Adli rapor içeriğine göre suç tarihi 06.11.2011 olmasına rağmen gerekçeli karar başlığında 07.11.2011 olarak gösterilmesi, mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak değerlendirildiğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Tekerrüre esas mahkumiyet hükmü bulunan sanığın cezalarının 5237 sayılı TCK"nin 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık hakkında hakaret suçundan verilen mahkumiyet hükmünde; Avanos Asliye Ceza Mahkemesinin 07.03.2014 tarih ve 2014/4 Talimat sayılı duruşmasında müşteki ..."ın sanık ... hakkındaki şikayetinden vazgeçtiği anlaşılmakla, TCK"nin 43. maddesinin uygulanmamasında bir isabetsizlik bulunmadığından o yer Cumhuriyet savcısının hakaret suçundan teselsül hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelik temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Sanık hakkında hakaret ve kasten yaralamaya teşebbüs suçundan verilen mahkumiyet hükümlerinde; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık ile o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Adli rapor içeriğine göre suç tarihinin 06.11.2011 olmasına rağmen gerekçeli karar başlığında 07.11.2011 olarak gösterilmesi,
b) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas - 2017/247 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
c) Müşteki ..."ın sinkaflı küfür etmesi üzerine sanığın, müştekiyi hayati tehlike geçirir nitelikte yaraladığı anlaşılmakla, TCK"nin 86/1, 86/3-e, 87/1-d,son maddeleri uyarınca verilen cezasında haksız tahrik nedeniyle TCK"nin 29. maddesi uyarınca asgari oranda(1/4) indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle sanığa fazla ceza tayini,
d) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerle, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 07.05.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.