Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10653 Esas 2020/3917 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10653
Karar No: 2020/3917
Karar Tarihi: 24.06.2020

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/10653 Esas 2020/3917 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, sevk ve idaresindeki otobüs ile asfalt kaplama yolda seyir halindeyken, kırmızı ışığın yanmasıyla durmuş olan bir araca çarpması sonucu, yolcuların yaralanmasına neden olduğu için taksirle yaralama suçundan mahkûm edilmiştir. Yargıtay 12. Ceza Dairesi, sanığın temyiz itirazlarını reddetmiştir. Ancak, sürücü belgesinin geri alınmasına karar verirken, TCK'nın 53/6. maddesinin gösterilmemesi, mahkumiyet kararına kastın yoğunluğunun etkisinin yansıtılmaması gibi nedenlerle kararın bozulmasına hükmetmiştir. Yeniden yargılamayı gerektirmeyen konularda karar verilmesi mümkün olduğu için, hükümde belirtilen kanun maddelerine göre bir düzeltme yapılarak onanmıştır. Kanun maddeleri: TCK'nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6, 61/1-f.
12. Ceza Dairesi         2019/10653 E.  ,  2020/3917 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
    Suç : Taksirle Yaralama
    Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddelerine göre mahkumiyet

    Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Olay günü saat 02:15 sıralarında, sanığın sevk ve idaresindeki otobüs ile meskun mahal dışında, bölünmüş tek yönlü iki şeritli aydınlatma olmayan asfalt kaplama yolda seyir halindeyken, olay mahalli ışık kontrollü kavşağa geldiğinde, ışıkların sarıdan kırmızıya geçtiği sırada, önünde kırmızı ışığın yanmasıyla durmuş olan katılan sürücü ..."ın sevk ve idaresindeki otomobilin arka kısımlarına, kendi aracının ön kısımları ile çarpması sonucu, katılan sürücü ... ve aynı araçta yolcu olarak bulunan ... ve ..."ün nitelikli şekilde yaralanmasına neden olduğu, kazanın meydana gelmesinde sanığın tamamen kusurlu olduğunun tespit ve kabul edildiği olayda;
    Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın beraati yerine verilen mahkumiyet kararının usul ve yasaya aykırı olduğuna, suçsuz olduğuna, yeterince araştırma yapılmadan karar verildiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
    1-Sanık hakkında sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilirken, TCK"nın 53/6. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
    2-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan "kastın yoğunluğu" gerekçesine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
    Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün (1) numaralı bendinde yer alan, "kastın yoğunluğu" ibaresinin hükümden çıkarılması, hükmün (1) numaralı bendinin onuncu paragrafının başına, "TCK"nın 53/6. maddesi uyarınca" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.





    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.