Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2017/225 Esas 2019/5158 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı, davalılar Hazine, ... ve ... vekilleri tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı vekili, dava dilekçesinde özetle; güneyi 85 parsel, doğusu 84 parsel, kuzeyi yol ile çevrili 2 dönüm miktarındaki arazinin 30-40 yıl süredir davacı tarafından kullanıldığını beyanla belirtilen alanın davacı adına tescilini talep ve dava etmiştir.
Yargılama sonunda mahkemece bilirkişi raporunda (A) harfi olarak gösterilen 1733,25 m2 alan yönünden davanın kabulüne, fazlaya yönelik istemin reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından (B) bölümüne yönelik, davalılar Hazine, ... ve ... vekilleri tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, TMK 713. maddesi uyarınca tescil istemine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu alanda orman kadastrosu çalışmalarının 28/04/1987 tarihinde tamamlandığı, arazi kadastro çalışmalarının da 27/01/1966 tarihinde kesinleştiği anlaşılmıştır.
İncelenen dosya kapsamına göre davacı tarafından tescili talep edilen ve 03/06/2014 tarihli fen bilirkişi raporunda (B) harfi ile gösterilen alanın 84 parsel içerisinde kaldığı, 84 parsel sayılı taşınmazın tarla vasfı ile dava dışı ........adına kayıtlı olduğu, davacının kullanımında ve tasarrufu altında olmadığı, davacı vekili tarafından temyize konu edildiği ancak 84 parsel içerisinde kalan (B) harfli kısım yönünden kadastro tesbitinin kesinleştiği 27/01/1966 tarihi ile davanın açıldığı tarih arasında Kadastro Kanununun 12. maddesinin üçüncü fıkrasında sözü edilen 10 yıllık hak düşürücü süre geçtiği gibi bu parsel maliki aleyhine açılmış bir dava da bulunmadığı, yine fen bilirkişi raporunda (A) harfi ile gösterilen alanın Devletin hüküm ve tasarrufunda bulunmadığı, orman bilirkişisinin raporuna göre öncesinin orman sayılmayan yerlerden olduğu, davacı yararına zilyetlikle kazanma koşullarının oluştuğu anlaşıldığına ve yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalılara ayrı ayrı yükletilmesine, davacıya istek halinde iadesine, Harçlar Kanununun değişik 13/j maddesi gereğince Hazineden harç alınmasına yer olmadığına 24/09/2019 gününde oy birliği ile karar verildi.