Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2010/10771 Esas 2012/1605 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Davacı, 1479 Sayılı Yasa çerçevesinde yaşlılık aylığı bağlanması için yeterli prim ödediğinin tespiti ile yaşlılık aylıklarının hak edilen tarihten itibaren yasal faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteği hüküm altına almıştır.
Hükmün, davalı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Hâkimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Kısa kararda “rapor, ek rapor sınırlaması dahilinde davanın kısmen kabulüne, emeklilik talebi yönünden reddine” şeklinde hüküm tesis edilmesine rağmen, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında; kısa karara aynen yer verilmiş ancak ilave olarak “davacının yatırdığı primlerin karşılığı 109 günlük sürenin eklenmesi ile toplam çalışma süresinin 8 yıl 6 ay 16 gün olduğunun tespitine” biçiminde hüküm kurulması nedeniyle son oturumda tefhim edilen kısa kararın gerekçeli karara aykırı olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden açıkça anlaşılmaktadır. Öte yandan konuyla ilgili 10.04.1992 günlü ve 991/7 Esas, 1992/4 Karar Sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır. Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum avukatının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 07.02.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.