Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/14787 Esas 2019/1511 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/14787
Karar No: 2019/1511
Karar Tarihi: 30.01.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2016/14787 Esas 2019/1511 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, müştekinin evinin önüne park ettiği aracın plakalarını çalmak suretiyle hırsızlık suçunu işlemiş ve mahkum edilmiştir. Sanığın temyiz dilekçesi de değerlendirildiğinde cezasının onanmasına karar verilmiştir. Mahkeme kararında, TCK'nın 142/1-e maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunun oluştuğu ancak bozma nedeni yapılmadığı belirtilmiştir. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunluklarının uygulanması infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği vurgulanmıştır. Özetle, sanığın hırsızlık suçu nedeniyle mahkumiyetine karar verilmiş ve cezanın onaylanması gerektiği sonucuna varılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 142/1-e maddesi: Hırsızlık suçunu tanımlar.
- TCK'nın 141. maddesi: Hırsızlık suçunda uygulama yapılmasını belirler.
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi: Bazı hak yoksunluklarını düzenler.

2. Ceza Dairesi 2016/14787 E. , 2019/1511 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık ...’in , 22/05/2014 tarihli temyiz dilekçesinden sonra, 15/02/2016 tarihli dilekçesi ile "cezasının onanmasına" karar verilmesi yönündeki isteminin; "onama" yetkisi Yargıtay"a ait bulunduğundan, "temyizden vazgeçme" olarak değerlendirilemeyeceği belirlenerek yapılan incelemede;
Sanıkların, müştekinin evinin önüne park ettiği aracının plakalarını çalmaları şeklinde gerçekleşen eylemi TCK"nın 142/1-e maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunu oluşturduğu halde, aynı Yasa"nın 141 maddesi ile uygulama yapılması aleyhe temyiz olmaması nedeniyle bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 30.01.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.