MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 27/09/2017 tarih ve 2015/365 E- 2017/339 K. sayılı kararın davalı TPMK vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 24/05/2018 tarih ve 2017/1720 E- 2018/582 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin KAYRA ibareli tanınmış markaların sahibi olduğunu, davalının 19.12.2013 tarihinde müvekkilinin "KAYRA" ibareli tescilli markalarına iltibas ve tecavüz oluşturacak, onların tanınmışlığından haksız yarar sağlayacak nitelikte, 30. sınıf ürünleri içeren 2013/104185 sayılı "Kaira" ibareli marka tescil başvurusunda bulunduğunu, başvurunun Resmî Marka Bülteni"nde ilânı üzerine müvekkilinin iltibas, tanınmışlık ve kötüniyet vakıasına dayalı olarak başvurunun reddi talebini içeren itirazlarının önce Markalar Dairesi ve nihaî olarak da YİDK tarafından 2015/M-6156 sayılı kararla işaret ve markaların karıştırılmayacağı ve ilişkilendirilmeyeceği gerekçesiyle reddedildiğini, kurum kararının iptaline ve davalı adına tescil olunan markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum tarafından yapılan işlemlerin hukuka uygun bulunduğunu, kapsamlarının farklı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı ..., markanın reçel, marmelat ve şekerleme ürünleri üzerinde kullanılacağını, şarap ve alkollü içkilerde kullanılmayacağını, başvuru konusu işaret ile redde mesnet alınan markaların tamamen farklı olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporları, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; davacının markalarının asıl ve ayırt edici unsurunun "KAYRA" ibaresinden oluştuğu, anılan KAYRA kelimesinin yargılama konusu ürün ve hizmetler bakımından derhâl ve doğrudan doğruya ürün ve hizmetlerin cinsini, vasfını veya herhangi bir hâlini belirtmediğinden somut ve soyut olarak ayırt edicilik vasfının bulunduğu, esasen uzun süreli kullanıldığı, davalı başvurusunun konusu olan işaretin "Kaira" ibaresinden oluştuğu, işarette Kaira ibaresinin de asıl ve ayırt edici unsur olduğu, başvuru konusu işaret ile redde mesnet markaların arasında anlamsal, görsel ve sescil benzerlik bulunduğu, özellikle görsel, anlamsal ve sescil olarak bıraktıkları umumi intiba itibariyle markalar ile işaretin ilişkilendirilmesinin kaçınılmaz olduğu, başvuru kapsamında yer alan 30. sınıftaki ürünlerin davacının markalarının kapsamındaki ürün ve hizmetlerle aynı türden olduğu, zira kullanım yöntemleri, hedeflenen halk kesimleri, kullanım amaçları, birbirini tamamlama ve biri yerine diğerinin ikame edilebilme olanağı karşısında aynı tür sayılmalarının da zorunlu olduğu, böyle durumlarda incelenmesi gerekenin tarafların mallarının ve hizmetlerinin birbirleriyle karıştırılıp karıştırılmayacağının değil, bunun ötesinde ortalama alıcıların malların ve hizmetlerin aynı ticari kaynaktan geldiği inancına kapılıp kapılmayacağı olduğu, normal düzeyde bilgilendirilmiş, makûl ölçüde dikkatli, işaret ve markayı aynı anda görüp detaylarını karşılaştıramayan ve daha önce yararlandığı ürünlerle ilgili markanın göz ve kulağında kalan izine dayanarak sonraki ürün ve hizmet alımlarında aynı markayı taşıyan mallardan yararlanmak isteyen ortalama düzeydeki alıcıların bu marka ve işaretin farklı işletmelere ait iki ayrı marka olduğunu algılamalarının mümkün olmadığı, anılan ürünlerle ilgili satın alma süresi içerisinde davacının KAYRA ibareli markalarını taşıyan ürünleri satın almak isterken davalının "Kaira" işaretini taşıyan ürünleri satın alma yönünden tercihte bulunabilecekleri, bir kısım alıcıların iki farklı marka karşısında bulunduğunu algılayabilse bile marka ve işaretin birbirleriyle idarî ve ekonomik olarak bağlantılı şirketlere ait olduğu yönünde algılamanın kaçınılmaz olduğu, özellikle işletmesel bağlantılandırma kurulmasının kaçınılmaz olduğu, öteden beri kullanılan davacı markalarının tüketiciler nazarında tesis ettiği imajın transferi sonucunu doğuracağı gerekçesiyle davanın kabulüne, Türk Patent YİDK"nın 2015/M-6156 sayılı kararının davacı itirazının reddi bakımından iptaline, davalı başvurusu marka olarak tescil edilmediğinden hükümsüzlük istemi hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince, davalı kurum vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı kurum vekili temyiz etmiştir. 
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı kurum vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı kurumdan alınmasına, 16/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.