KARAR

Hakaret suçundan sanık ... hakkında, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 125/1, 43/2, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 1.860,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Ankara 35. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/01/2015 tarihli ve 2014/1108 esas, 2015/61 sayılı kararının itiraz edilmeden kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlediğinin ihbar olunması üzerine hakkındaki hükmün açıklanması ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 125/1, 43/2, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 1.860,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Ankara 35. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/05/2018 tarihli ve 2016/1117 esas, 2018/1172 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
İstem yazısında; “Dosya kapsamına göre, sanık hakkında mağdurlar Muhammet Fatih Çoban ve Necati Önder’e yönelik hakaret suçunu işlediğinden bahisle, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 43/2. maddesi uyarınca aynı Kanun’un 125/1. maddesi gereği belirlenen temel cezadan artırım yapılmış ise de; müşteki Muhammet Fatih Çoban’ın, 21/11/2016 tarihli oturumda sanık hakkındaki şikâyetinden vazgeçmesi sebebiyle, sanığın adı geçen müştekiye yönelik hakaret biçimindeki eyleminden dolayı düşme kararı verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde birden fazla kişiye karşı tek bir fiille hakaret edildiğinden bahisle artırım yapılarak fazla ceza tayininde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
5237 sayılı TCK"nın 131/1. maddesinde, “Kamu görevlisine karşı görevinden dolayı işlenen hariç; hakaret suçunun soruşturulması ve kovuşturulması, mağdurun şikâyetine bağlıdır." hükmüne yer verildiği,
Aynı Kanun"un 73. maddesinin 4. fıkrasında ise, “Kovuşturma yapılabilmesi şikayete bağlı suçlarda kanunda aksi yazılı olmadıkça suçtan zarar gören kişinin vazgeçmesi davayı düşürür." hükümleri düzenlenmiştir.
5271 sayılı CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrasında da, “Türk Ceza Kanununda öngörülen düşme sebeplerinin varlığı ya da soruşturma ya da kovuşturma şartının gerçekleşmeyeceğinin anlaşılması hallerinde, davanın düşmesine karar verilir." hükmü yer almaktadır.
5237 sayılı TCK’nın “Zincirleme Suç” başlıklı 43. maddesinin 1. fıkrasında; “Bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi durumunda, bir cezaya hükmedilir. Ancak bu ceza, dörtte birinden dörtte üçüne kadar artırılır. Bir suçun temel şekli ile daha ağır veya daha az cezayı gerektiren nitelikli şekilleri, aynı suç sayılır. Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır” şeklinde zincirleme suç tanımlanmış, ikinci fıkrasında ise; “Aynı suçun birden fazla kişiye karşı tek bir fiille işlenmesi durumunda da, birinci fıkra hükmü uygulanır” denilmek suretiyle zincirleme suçtan farklı bir müessese olan, aynı nev’iden fikri içtima kuralı düzenlenmiştir.
Türk Ceza Kanunu sistematiğinde, kural olarak yasadaki suç tanımına uygun her bir netice ayrı bir suç oluşturmasına karşın, bu kuralın istisnaları olarak, TCK’nın “suçların içtimaı” bölümünde, 42, 43 ve 44. maddelerine yer verilmiştir. Aynı nev’iden fikri içtima halinde, fiil yani hareket hukuksal anlamda tektir ve bu fiille aynı suç birden fazla kişiye karşı işlenmektedir. Bu durumda hareket tek olduğu için, fail hakkında tek bir ceza verilecek, ancak bu ceza mağdur sayısı fazla olduğu için, TCK’nın 43/1. maddesine göre artırılacaktır. (Ceza Genel Kurulunun 05/06/2012 tarih ve 15/491-219 sayılı ilamı da bu doğrultudadır.)
İncelenen dosyada, sanık ...’un katılan Necati Önder ve mağdur Muhammet Fatih Çoban’a yönelik zincirleme hakaret eyleminin bulunduğu, yargılama esnasında katılan Necati Önder şikayetini devam ettirirken, mağdur Muhammet Fatih Çoban’ın 21/11/2016 tarihli celsede şikayetten vazgeçtiğini beyan ettiği, sanığın daha önceki celsede şikayetten vazgeçme olması durumunda bunu kabul ettiğini belirttiği, hal böyle iken sanık hakkında hakaret suçundan hüküm kurulurken, şikayeti bulunan bir mağdur olmasına rağmen sanık hakkında TCK’nın 43/2-1. maddesinde düzenlenen zincirleme suç hükümlerinin uygulanarak fazla ceza tayini hukuka aykırıdır.
Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden,
1- Hakaret suçundan sanık ... hakkında, Ankara 35. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/05/2018 tarihli ve 2016/1117 esas, 2018/1172 sayılı kararının sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmünün 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2- Karardaki hukuka aykırılık sanığa daha hafif bir cezanın verilmesini gerektirmekle, aynı Yasa maddesinin 4-d fıkrası uyarınca, Yerel Mahkemece yapılan uygulama da gözetilerek, sanığın, TCK"nın 125/1. maddesi gereğince 90 gün adli para cezası ile cezalandırılmasına,
3- TCK’nın 62/1. maddesi gereğince takdiren 1/6 oranında indirilerek, sanığın 75 gün adli para cezası ile cezalandırılmalarına,
4- TCK"nın 52/2 maddesi uyarınca günlüğü takdiren 20 TL"den paraya çevrilerek, sanığın 1.500 TL adli para cezasıyla CEZALANDIRILMASINA,
5- İnfazın bu miktar üzerinden yapılmasına, kararda yer alan diğer hususların olduğu gibi bırakılmasına, dosyanın Yüksek Adalet Bakanlığına sunulmak üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 18/02/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.