MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Davacı ile davalı arasındaki dava hakkında ...2. İş Mahkemesinden verilen 25.06.2015 tarihli ve 2013/2158 esas, 2015/653 karar sayılı kararın, Dairenin 12.11.2018 tarihli ve 2016/366 esas, 2018/24101 karar sayılı ilamıyla BOZULMASINA karar verilmiştir. Davalı tarafından kararın maddi hataya dayandığı gerekçesiyle ortadan kaldırılması istenmiştir.
Davacı vekili, müvekkilinin, davalı işverenlikte İstasyon Mühendisi olarak 31/08/2001-01/01/2003 tarihleri arasında "..." olarak adlandırılan vardiya sistemine göre 28 gün boyunca 06.00-18.00 saatleri arasında 12 saat süreyle bu döneme rastlayan hafta tatili ve ulusal bayram tatili günlerinde izin kullanmaksızın çalıştığını, takip eden 28 günlük sürede ise izinli olup dinlendiğini, izin süresinin sonunda ise bu defa 18.00-06.00 saatleri arasında 28 gün aynı şekilde çalıştığını, bu şekilde 1 yılda 90 gün gece 90 gün gündüz vardiyasında toplam 180 gün 12 saat kesintisiz çalıştığını, bu çalışma şekline göre yıllık izinlerini kullanmadığını, 13.04.2007-21.05.2012 tarihleri arasında da "..." olarak adlandırılan vardiya sistemine göre çalıştığını ve yıllık izinlerini kullanmadığını, iş akdinin 17.06.2012 tarihinde davalı işverenlik tarafından feshedildiğini, müvekkilinin en son ücretinin aylık 6.000,00 TL olduğunu beyanla fazlaya ilişkin talep ve dava hakları saklı kalmak üzere şimdilik 10.000,00 TL yıllık izin ücreti alacağının yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararın süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 07.03.2019 tarihli ve 2019/1205 esas, 2019/5469 karar sayılı ilamıyla bozulmasına karar verilmiştir.
Davalı tarafından verilen 14.02.2019 tarihli dilekçede, Dairemizin 12.11.2018 tarihli ve 2016/366 esas, 2018/24101 karar sayılı ilamıyla verilen bozma kararının maddi hataya dayalı olarak verildiği ileri sürülerek kararın ortadan kaldırılması talep olunmuştur.
Dairemizce; yıllık izin belgelerinin değerlendirilmesi gerektiği gerekçesiyle kararın bozulmasına karar verilmiş ise de, yeniden yapılan incelemede; davacının yılda 6 kez aralıksız olarak 28 gün ücretli izin kullandığı ve böylelikle kullanmadığı yıllık izninin bulunmadığı anlaşılmakla, Dairemizin 12.11.2018 tarihli ve 2016/366 esas, 2018/24101 karar sayılı bozma kararının maddi hataya dayandığı sonucuna varıldığından ortadan kaldırılmasına karar verildi, dosya yeniden ele alınıp incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin, davalı işverenlikte İstasyon Mühendisi olarak 31/08/2001-01/01/2003 tarihleri arasında "..." olarak adlandırılan vardiya sistemine göre 28 gün boyunca 06.00-18.00 saatleri arasında 12 saat süreyle bu döneme rastlayan hafta tatili ve ulusal bayram tatili günlerinde izin kullanmaksızın çalıştığını, takip eden 28 günlük sürede ise izinli olup dinlendiğini, izin süresinin sonunda ise bu defa 18.00-06.00 saatleri arasında 28 gün aynı şekilde çalıştığını, bu şekilde 1 yılda 90 gün gece 90 gün gündüz vardiyasında toplam 180 gün 12 saat kesintisiz çalıştığını, bu çalışma şekline göre yıllık izinlerini kullanmadığını, 13/04/2007-21/05/2012 tarihleri arasında da "..." olarak adlandırılan vardiya sistemine göre çalıştığını ve yıllık izinlerini kullanmadığını, iş akdinin 17/06/2012"de davalı işverenlik tarafından feshedildiğini, müvekkilinin en son ücretinin aylık 6.000,00 TL olduğunu beyanla fazlaya ilişkin talep ve dava hakları saklı kalmak üzere şimdilik 10.000,00 TL yıllık izin ücreti alacağının yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının yılda 6 kez 28"er gün izin kullandığını ve izin alacağı bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin yıllık izin alacağının bulunup bulunmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır.
Somut olayda; davacının "..." olarak adlandırılan vardiya sistemine göre 28 gün kesintisiz çalışıp ardından 28 gün kesintisiz dinlendikten sonra bir sonraki 28 günlük vardiyasına başladığı ve böylelikle 28 gün çalışma ve 28 gün dinlenme şeklindeki çalışma sisteminde yılda 6 kez ve her defasında kesintisiz 28 gün dinlendiği; dinlendiği bu sürelerde de ücretinin kendisine ödendiği dosya kapsamı ile sabittir. Bu durumda, yılda 6 kez 28 gün çalışmayarak dinlendiği ve çalışmadığı bu sürelerde de ücretinin ödendiği sabit olan davacının yıllık ücretli izinlerini kullandığının kabul edilmesi gerekir. Belirtilen sebeple, izin alacağının reddine karar verilmesi gerekirken kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.