Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, iş kazası sonucu ölen sigortalının hak sahiplerine bağlanan gelirin 506 sayılı Yasanın 26. maddesi uyarınca rücuan tazmini istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı Kurum avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Kanunun 26.maddesindeki halefiyet ilkesi uyarınca, Kurumun rücu alacağı; hak sahiplerinin tazmin sorumlularından isteyebileceği maddi zarar (Tavan) miktarı ile sınırlı iken, Anayasa Mahkemesi’nin, 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve E:.../..., K:.../... sayılı kararı ile 26. maddedeki “…sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere…” bölümünün Anayasaya aykırılık nedeniyle iptali sonrasında, Kurumun rücu hakkının, yasadan doğan kendine özgü ve sigortalı ya da hak sahiplerinin hakkından bağımsız basit rücu hakkına dönüşmüş olması karşısında, ilk peşin değerli gelirlerin; tazmin sorumlularının kusuruna isabet eden miktarıyla sınırlı şekilde hüküm kurulması gerekir. Kesinleşen önceki rücu davalarında hükmolunan miktarın mahsubu yapılırken ise, sigortalıya bağlanan gelirin ilk peşin sermaye değerinin esas alınması gerektiği, şayet ilk peşin sermaye değerli gelirle birlikte artışlara da hükmedilmişse, artışların hükmolunacak rücu tazminatından mahsup edilmesine olanak bulunmadığı göz ardı edilmemelidir. Buna göre hak sahiplerine bağlanan ilk peşin sermaye değerli gelir ve sosyal yardım zammı toplamının 3.035,45 TL olmasına, %90 kusur karşılığının 2.731,91 TL olması, ilk rücuda hükmedilen %50 ilk peşin değerli gelir ve sosyal yardım zammı karşılığı 1.517,73 TL"nin düşülmesi ile bakiye 1.214,18 TL"nin onay tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmesi gerekirken davanın tümüyle reddine karar verilmiş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; anılan aykırılığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden; karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3.maddesi yollamasıyla 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 436. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ:Hüküm fıkrasının içeriğinin silinerek, yerine;
“1-Davanın kısmen kabulüne, 1.214,18 TL gelirin onay tarihi olan 25.02.1999 tarihinden işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsili ile davacı Kuruma verilmesine,
2-492 sayılı Harçlar Yasasına göre 71,39 TL’nin davalılardan müteselsilen alınarak hazineye gelir kaydına,
3-Davada kendisini vekil ile temsil ettiren davacı Kurum lehine karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre takdiren 1.000,00 TL avukatlık ücretinin davalılardan müteselsilen tahsili ile davalı Kuruma verilmesine,
4-Davacı tarafından yapılan 60,00 TL yargılama giderinin davalılardan müteselsilen tahsili ile davacıya verilmesine” sözcük ve rakamlarının yazılmasına, gerekçenin de bu esasa göre düzeltilmesine ve kararın bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06.02.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.