Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/3852 Esas 2019/12306 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/3852
Karar No: 2019/12306
Karar Tarihi: 30.05.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2019/3852 Esas 2019/12306 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işverenin, davacının iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini ileri sürerek ödenmediğini iddia ettiği kıdem tazminatı, hafta tatili ve fazla çalışma alacaklarının tahsiline karar verilmesi talebiyle açılan davada, mahkeme davanın kısmen kabulüne karar verdi. Dairenin bozma kararı sonrasında yapılan incelemede, bilirkişi raporunda hesaplamanın hatalı yapıldığı görüldü. Davacının haftalık çalışma süresini aşan 5,2 saatin fazla çalışma olarak kabul edilerek hesaplama yapılması gerektiği belirtilerek, kararın bozulmasına karar verildi.
4857 sayılı İş Kanunu'nun 41. maddesine göre haftalık 45 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır. Anılan Kanunun 63. maddesi ise işyerlerinde haftalık normal çalışma süresinin, gün içinde onbire kadar farklı şekillerde dağıtılabileceğini belirtirken, işçinin haftalık ortalama çalışma saatlerinin normal haftalık çalışma süresini aşmaması gerektiğini ve denkleştirme süresinin toplu iş sözleşmeleriyle artırılabileceğini belirtmektedir.

22. Hukuk Dairesi 2019/3852 E. , 2019/12306 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile ödenmediğini iddia ettiği hafta tatili ve fazla çalışma alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; zamanaşımı def"inde bulunmuş, davacının devamsızlık yapması üzerine iş sözleşmesinin haklı nedenle feshedildiğini, davacının fazla çalışmasının bulunmadığını, ayrıca iş sözleşmesine göre fazla çalışma ücretlerinin aylık ücrete dahil olduğunu, hafta tatili hakkını kullandığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, kararın davalı vekili temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 11/12/2017 tarihi bozma ilamı ile karar bozulmuş bozma ilamına uyan Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışmasının bulunup bulunmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunun 41. maddesine göre haftalık 45 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır. Anılan Kanunun 63. maddesinde ise, “Aksi kararlaştırılmamışsa bu süre, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünerek uygulanır. Tarafların anlaşması ile haftalık normal çalışma süresi, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine, günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabilir. Bu halde, iki aylık süre içinde işçinin haftalık ortalama çalışma süresi, normal haftalık çalışma süresini aşamaz. Denkleştirme süresi toplu iş sözleşmeleri ile dört aya kadar artırılabilir” şeklinde kurala yer verilmiştir.
Somut olayda; bilirkişi raporunda fazla çalışmanın aylık çalışma saatleri dikkate alınarak yapıldığı görülmektedir. Ancak hesaplamanın haftalık yapılması ve aylık ücrete fazla çalışma ücretinin de dahil olduğu yönündeki hüküm de dikkate alındığında davacının haftalık 5,2 saati aşan çalışmalarının fazla çalışma olduğunun kabulü ile sonucu gidilmesi gerekirken yazılı şekilde hesaplama yapılması hatalı olup bozma sebebidir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.