Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2022/493 Esas 2022/1475 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti :
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde su ürünleri mühendisi olarak çalıştığını, taraflar arasındaki iş sözleşmesi gereğince son aylık ücretinin net 2.600,00 TL olduğunu, fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini iddia ederek kıdem tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının bizzat el yazısı ile tuttuğu belgelere göre fazla çalışma yapmadığının sabit olduğunu, ücretinin düşük ödenmesinin ya da bazı aylar ödenmemesinin söz konusu olmadığını, kararlaştırılan ücretin banka hesabına yatırıldığını beyan ederek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, Yargıtay (Kapatılan) 22. Hukuk Dairesinin 14.01.2020 tarih, 2017/26658 esas, 2020/276 sayılı bozma kararına uyularak yeniden yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, yasal süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma alacağının hesaplanması konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.


Mahkemece verilen karar, Yargıtay (kapatılan) 22. Hukuk Dairesince, fazla çalışma hesabına esas dönem ücretlerinin araştırılması gerektiği noktasında bozulmuştur. Bozma kararında, taraflar arasında 24.12.2012 tarihinde imzalanan zorunlu iş sözleşmesi ile davacının ücret miktarının yeniden düzenlendiği, böylece 2012 yılında davacının ücretinde değişiklik meydana geldiği gözetilerek bu tarihten önceki döneme ilişkin ücretin araştırılması gerekirken asgari ücrete oran yapılmak suretiyle sonuca gidilmesinin yerinde olmadığı belirtilmiştir. Mahkemece bozma kararına uyularak resen emsal ücret araştırması yapılmak suretiyle davacının dönemsel ücretleri belirlenmiş, emsal dönemsel ücretler doğrultusunda hesaplanan fazla çalışma ücreti hüküm altına alınmıştır. Ancak, dosya kapsamında davalı tarafça ücret bordroları bulunduğu gibi, davacıya ödenen ücretleri gösteren banka kayıtları da mevcuttur. Davacı taraf, dava dilekçesinde son ücret miktarının sözleşmeye göre 2.600,00 TL olduğunu, Sosyal Güvenlik Kurumuna bildirilen prime esas kazanç tutarının da gerçek ücreti yansıttığını beyan etmiş olup, kayıtlardaki ücret miktarının gerçek ücreti yansıtmadığına yönelik itirazı olmamıştır. Şu halde, davacının fazla çalışma ücretinin hesabına esas önceki dönem ücretlerinin dosya kapsamındaki kayıtlara göre belirlenmesi gerekirken, emsal ücret araştırması sonucuna göre hesaplama yapılması yerinde değildir. Yapılması gereken iş, ücret bordroları ile banka ödeme kayıtları birlikte dikkate alınmak suretiyle davacının dönem ücretlerinin belirlenmesi ve belirlenen bu ücret miktarı üzerinden fazla çalışma ücretlerinin hesaplanmasıdır. Temyiz edilen kararın açıklanan sebeplerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:
Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 08.02.2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.