MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 30/04/2010 tarih ve 2008/331-2010/128 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 1961 yılında “ETİ” markasını tescil ederek kullandığını, tanınmış hale getirdiğini, davalının 2007/12679 sayılı “ENTİ” ibareli marka tescil başvurusunda bulunduğunu, anılan başvuruya yapılan itirazın nihai olarak TPMK YİDK kararıyla reddedildiğini, anılan marka başvurusunun kötü niyetli olduğunu, başvuru markasının müvekkilinin “ETİ” ibareli markalarıyla ve tasarımlarıyla ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğunu, karıştırılma ihtimalinin bulunduğunu, benzer sınıfları kapsadığını, müvekkilinin markalarının tanınmışlığından haksız yararlanma ve ayırt edici karakterine zarar verme ihtimalinin bulunduğunu, seri marka algısı oluşturabileceğini, haksız rekabet yarattığını ileri sürerek TPMK YİDK’nin 2008-M-4897 sayılı kararının iptalini, tescili halinde dava konusu markanın hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı ..., markalar arasında karıştırılma ihtimalinin bulunmadığını, benzer malları kapsamadığını, uzun yıllar boyunca ticaretle uğraştığını ve “ENTİ” markasının çevresinde tanındığını, kötü niyetin bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraf markalarının benzer olmadığından karıştırılma ihtimalinin bulunmadığı, kötü niyetin bulunmadığı, tanınmışlığın etkisinin olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 16/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.