MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 13/04/2017 tarih ve 2015/472 E- 2017/213 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 30/05/2018 tarih ve 2017/1277 E- 2018/617 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; davalı şirketin 2014/03723-1, 2, 3 ve 4 numaralı tasarım tescilleri için davalı kuruma başvurduğunu, müvekkili tarafından 2013/6058-8, 9, 10, 11 ile 2013/6614-1 ve 2, 2013/7827-16 ve 17, 2013/7528 numaralı tasarım tescilleriyle 2013/80613 ve 2013/80609 sayılı marka başvuruları ve 3. kişilere ait iken müvekkilinin itirazı sonucu davalı kurumca başvurusu iptal edilen 2014/01124-1 sayılı tasarıma dayanılarak itiraz edildiğini, YİDK’nın ise 06.10.2015 tarihli 2015/T-549 sayılı kararı ile sadece 2014/01124-1 sayılı tasarıma benzer olduğu gerekçesiyle davalı şirketin 2014/03723-3 numaralı başvurusunun reddedildiğini, 2014/03723-1,2 ve 4 numaralı tasarımların tescilinin devamına karar verdiğini, 2014/03723-1, 2 ve 4 numaralı tasarımların yenilik ve ayırt edici niteliğe sahip olmadığını, müvekkilinin tescilli tasarımlarına ve markalarına benzediğini, benzer ürünlerin üretiminde kullanılacağından karıştırılma ihtimalinin bulunduğunu ileri sürerek YİDK"nın 2015/T-549 sayılı kararının iptalini, 2014/03723 - 1, 2 ve 4 numaralı tasarımların hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili; başvuru konusu tasarımların kalıp olduğunu, davacının marka ve tasarımlarının kalıp tasarımı olmadığını, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili; davacının itirazına dayanak teşkil eden tasarımların ihtilaflı olduğunu, müvekkili şirketin tasarım başvurusunun yeni ve ayırt edici olduğunu, tasarımların bütünü itibariyle birbirinden farklı bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davalıya ait 2014/03723-1,2 ve 4 numaralı tasarımların, davaya mesnet tasarımlar ve markalar karşısında yenilik ve ayırt edici nitelik koşullarını sağladığı, bilgilenmiş kullanıcı nezdinde yeterli farklılıklar içerdiği, ayrıca bilgilenmiş kullanıcıların farklı olduğu, davalının tasarımı kalıp olup davacının tasarım ve markalarının kalıp olmadığı, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; davacı vekilinin istinaf başvurusunun, ilk derece mahkemesince görüşüne başvurulan bilirkişi raporunda, dava konusu tasarımların benzerlerine "dayanak tasarım ve markalar arasında rastlanmadığı" belirtilmek suretiyle değerlendirme yapıldığı, bilirkişilerin kendi uzmanlık deneyimlerinin ve dosyaya sunulan deliller dışında yaptıkları araştırmaların sonucuna göre, dava konusu tasarımların mutlak yenilik koşulunu sağlayıp sağlamadığı konusunda bir değerlendirmede bulunmadığı, dava dilekçesinde hükümsüzlük talebinde de bulunulduğundan davacı tarafça YİDK"ye itiraz aşamasında dayanılmasa da dava dilekçesinde dayanılan ve mutlak yenilik koşulu açısından her halükarda değerlendirilmesi gereken 2014/01347-1 ve 2013/04394-1 numaralı tasarımların karşılaştırılmasının yapılmadığı, mutlak yenilik araştırması ve 2014/01347-1 ve 2013/04394-1 numaralı tasarımları dava konusu tasarımlarla karşılaştırılması için alınan ek bilirkişi raporuna göre dava konusu tasarımlarla benzer bir tasarıma rastlanmadığı, davacının itirazında dayandığı 2014/01347-1 numaralı tasarımın dava konusu tasarımlardan tamamen farklı olduğu, 2013/04394-1 numaralı tasarımın ise "baza" ürününe ait olduğu ve dava konusu tasarımlarla hiçbir ilgisinin bulunmadığı, davalıya ait 2014/03723-1,2 ve 4 numaralı tasarımların yenilik ve ayırt edici nitelik koşullarını sağladığı, ancak bu sonuca davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabul edilerek duruşma açılmasından ve işin esasına yönelik yeni bir inceleme yapılmasından sonra varıldığı gerekçesiyle kabulüne, ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılarak davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 16/09/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.