Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
Adi ve ticari faiz ayrımı, faizin bağlı olduğu para borcunun hangi hukuki ortamda doğduğuna bağlı olarak yapılan bir belirlemedir. Ticari faizin söz konusu olabilmesi için asıl borcun bir ticari işten kaynaklanması veya taraflardan birinin tacir olması gerekir.
Somut olayda, alacaklı tarafından başlatılan genel haciz yolu ile takipte, dayanak belgeler bono vasfında olmadığı gibi, taraflardan birinin tacir olduğu da iddia ve ispat edilmemiştir. O halde, asıl alacağa yasal faiz uygulanması yerine avans faizi üzerinden hesaplama yapan bilirkişi raporuna itibar edilerek yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 30/12/2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.