Şantaj - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2014/16146 Esas 2016/13273 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/16146
Karar No: 2016/13273
Karar Tarihi: 10.10.2016

Şantaj - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2014/16146 Esas 2016/13273 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir şantaj davasında, sanığın suçlu bulunarak mahkum edildiği belirtilmektedir. Temyiz başvurusu sonrasında yapılan incelemede, vicdani kanının kesin ve çelişmeyen verilere dayandığı ve sanığın eyleminin Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu tespit edilmiştir. Ancak, sanığa verilen adli para cezası nedeniyle tekerrür hükümlerinin uygulanması kararı verildiği de belirtilmiştir. Bu durumun Kanuna aykırı olduğu ve hükmün bu nedenle bozulduğu ve tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin kısımların karardan çıkarılması gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddesi olarak ise 5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesi ve 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi gösterilmiştir.

4. Ceza Dairesi 2014/16146 E. , 2016/13273 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Şantaj
HÜKÜM : Mahkumiyet
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen şantaj eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
5275 sayılı Kanunun 108/2. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin ancak hapis cezalarında uygulanabileceği gözetilmeden, hükmolunan adli para cezası nedeniyle tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı ve sanık ..."ın temyiz iddiaları yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi uyarınca bu aykırılığın, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bulunduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktasının; tebliğnameye uygun olarak, “tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin kısımların karardan çıkarılması” biçiminde DÜZELTİLMESİNE ve başkaca yönleri Kanuna uygun bulunan hükmün bu bağlamda ONANMASINA, 10.10.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.