Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 89/2-b, 62, 52/1-2-4, 5275 sayılı Kanunun 106/3, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık idaresindeki otomobille, gündüz vakti, meskun mahalde, bölünmüş, asfalt kaplama caddede seyri sırasında, kırmız ışık ihlali yaparak kontrollü dönel kavşağa geldiği esnada, aracının sağ ön yan kısımlarıyla, gidiş yönüne doğru sağ taraftan yola giriş yapan katılan idaresindeki motosikletin sol ön yan kısımlarına çarpmasıyla, sanığın asli kusuruyla bir kişinin kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin kusur durumu, ceza miktarı, hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve erteleme hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun ONANMASINA, 23/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.